Kochani Ciociu Aniu, Tato Januszu, Drogie Kuzynostwo, Zdajemy sobie sprawę z najgłębszego smutku, jaki w tej chwili przeżywa rodzina, gdyż również go odczuwamy. Bolejemy bowiem, iż czeka nas wieloletnia rozłąka ze wspaniałą i kochaną osobą. Babcia Zenia jednak osiągnęła właśnie pełnię szczęścia. Każdy z nas życzyłby pozostawić po sobie taka spuściznę i takie wspomnienia jak Euzebia, która przykładem życia zaświadczyła, czym winno być człowieczeństwo. Dzieci nasze, Kazimierz i Dominika, z ogromna wdzięcznością wspominają, że dane im było spędzić czas z Babcią Zenią podczas pobytu w Polsce. Przyjmijcie zatem z serca płynące słowa otuchy i wyrazy pamięci. Z Bogiem. Kasia, Piotr, Misia, Kazik