Kochana Mamo!
Pamiętam te oczy niebieskie ,jak moje,
spojrzenie kokietki z mądrością doktora,
każde "wolno" i "tego nie rusz"...
i uśmiech diablęcy z domieszką anioła.

Wspominając wracam do Twych gderań,westchnień,
pieszcząc barwę i znaczenie słowa,
do zmarszczek wplecionych przez czas w dobre ręce,
wciąż słysząc ..." ciszej,boli mnie głowa".

Jak koleżanki przy niejednej kawie
witałyśmy poranki, radości i smutki,
razem było łatwiej ,śmieszniej i ciekawiej...
Tesknota wciąż płacze,Twój żywot był za krótki...