Matka była sercem rodziny,
które przestało dla nas bić.
Choć jej nie ma wśród żywych,
łączy nas tajemnicza nić.

Przeglądałam album ze zdjęciami,
nagle serce mocno mi zabiło.
Patrzyłam ze wzruszeniem i czułością.
Obudziły się wspomnienia. Jak miło!

Niebiański uśmiech mamy,
w nim było tyle miłości.
Zachowałam w sercu i pamięci,
jej czułość pełną troski.

We śnie często widzę jej twarz,
wyrzeźbioną ślicznie i artystycznie.
Podnosi wzrok i się uśmiecha,
ciepło, miło i fantastycznie.

Wyczuwam jej obecność.
Jest blisko. Takie mam wrażenie.
Czuje jej dłonie na głowie,
lecz to tylko moje marzenie.