Z wielkim smutkiem w dniu 24.06 2014 o godz.13.00 pożegnaliśmy Jana Darczyńskiego, naszego dziadka, pradziadka, tatę, wujka, przyjaciela i przede wszystkim ukochanego męża mojej babci Heleny. Przeżyli wspólnie 65 lat, ciężko pracując  i wychowując dzieci, wnuki i prawnuki. Pokazali nam jak powinno wyglądać małżeństwo.
            Ukochany Dziadku, tak bardzo zawsze lubiłeś rodzinne spotkania. Kilka tygodni temu świętowaliśmy Twoje urodziny, później rocznicę ślubu. Dzisiaj są Twoje imieniny, znowu jesteśmy wszyscy, ale tym razem musimy Cię pożegnać.

Zebrało się tutaj wiele osób, przeżyłeś przecież 89 lat, to mnóstwo czasu aby zgromadzić licznych przyjaciół i znajomych. Wykorzystałeś ten czas w pełni, wystarczy spojrzeć ile osób pragnie Cię pożegnać.

Każdy z nas ma wyjątkowe wspomnienia związane z Tobą, jesteś częścią naszego dzieciństwa, Twoje żarty przy każdej okazji, kilogramy miętusów, litry oranżady, gra w warcaby, jazda na taczkach i pieczone ziemniaki podczas wykopek. To były te wesołe chwile, ale Ty przede wszystkim ciężko pracowałeś, obowiązek był dla Ciebie najważniejszy, zasiać, zasadzić, nakarmić zwierzęta, robiłeś to często nie zważając na wiek i zdrowie, mając 80 lat pomagałeś córce i zięciowi  budować dom, pamiętam jak martwili się , że pracujesz ponad siły. Jeszcze tej wiosny pomiędzy pobytami w szpitalu zabierałeś się za ciężkie prace w polu, a jak moja mama próbowała Ci tego zabronić to powiedziałeś ”Jak nie można pracować to po co żyć”. To jedno zdanie dokładnie mówi nam jaki byłeś.

Schowamy wspomnienia o Tobie w swoich sercach na zawsze. Będziemy siadać na twoim ulubionym miejscu pod starym orzechem i myśleć o Tobie, o tym czego powinniśmy uczyć się od Ciebie: szacunku do ciężkiej pacy i do drugiego człowieka, siły, wytrwałości i woli życia. Nawet w ostatnich dniach, kiedy ogromnie cierpiałeś i nie mogłeś nic powiedzieć ściskałeś nasze dłonie dodając nam otuchy. Prosimy Cię, czuwaj nad nami i wspieraj w ciężkich chwilach.