Józef Jerzy Matysiak

Małgosiu.... Wiadomość o śmierci Twojego ukochanego Taty napełniła mnie ogromnym smutkiem. Wróciły tak przykre dla mnie niedawne wspomnienia. Wiem doskonale co czujesz. Choć Twój Tatuś przestał cierpieć to pozostawił ból i żal a także ogromną pustkę, której nie da się niczym wypełnić. Pozostawił również pamięć o swoim fantastycznym zaangażowaniu i działaniu dla dobra wszystkich Go otaczających, ale przede wszystkim dla dobra własnej Rodziny. Był wspaniałym Tatą i Dziadkiem. Bardzo się o Was troszczył i z pewnością ogromnie Was kochał. Podziwiam Cię za wytrwałość z jaką tę miłość odwzajemniałaś. To z pewnością było dla Niego ogromnie ważne. Małgosiu, mówi się, że czas leczy rany – nieprawda, dojmująca pustka towarzyszy mi każdego dnia. Pocieszenie znajduję w rodzinie i u przyjaciół. W tak trudnej dla Ciebie i Twoich bliskich sytuacji, jestem przy Tobie, podobnie jak Wy pogrążona w smutku i żalu. Droga Przyjaciółko, na Twoje ręce składam Tobie, Mamusi i Monice wyrazy głębokiego współczucia, choć wiem, że w tej chwili żadne słowa nie są w stanie ukoić Waszego bólu. Pamiętasz mówiłyśmy, że gwiazdy świecą jasnym blaskiem wtedy gdy są szczęśliwe. Świecą również wtedy, gdy mają poczucie do ostatka spełnionej miłości. Wy jesteście tego przykładem. Całym sercem jestem z Wami. NIECH TATA SPOCZYWA W POKOJU.