Kasia Leśniak

Świat odbity w milionie luster Wspomnienia jak kserokopie opadają na dywan Twoja postać tak wyraźna na peronach ścieżkach dachach Machasz gałązką białą od snów Rozpostarta na niebie śnieżnymi obłokami Namacalnie obecna w brzęczącej ciszy

"Śmierć nie jest końcem wszystkiego. Przeszłam tylko do sąsiedniego pokoju... Nadal jestem sobą... I dla siebie jesteśmy tym samym, czym byliśmy przedtem. Zatem nazywaj mnie wciąż moim imieniem, mów do mnie, jak zawsze... Nie zmieniaj tonu głosu, nie rób poważnej i smutnej miny. Śmiej się, tak jak dawniej robiliśmy to razem... Uśmiechaj się, myśl o mnie, módl się za mnie... Niech moje imię będzie wciąż wymawiane, ale tak, jak było zawsze - zwyczajnie i bez oznak zmieszania. Życie przecież oznacza to samo, co przedtem, jest tym samym, czym zawsze było... Żadna nić nie została przerwana... Dlaczego więc miałabym być nieobecna w twoich myślach tylko dlatego, że nie możesz mnie zobaczyć? Czekam na ciebie bardzo blisko... Tuż-tuż... Po drugiej stronie drogi."

*** czy świat umrze trochę kiedy ja umrę patrzę patrzę ubrany w lisi kołnierz idzie świat nigdy nie myślałam że jestem włosem w jego futrze zawsze byłam tu on - tam a jednak miło jest pomyśleć że świat umrze trochę kiedy ja umrę (Halina Poświatowska) Świat naprawdę trochę umarł, Tygrysku...

Kiedy śmierć przyjdzie po mnie - będzie moim najlepszym przyjacielem. Kiedy przychodzi po moich bliskich - jest moim najgorszym wrogiem. Żegnając przyjaciela, nie płacz, ponieważ jego nieobecność ukaże ci to, co najbardziej w nim kochasz” Khalil Gibran „Można odejść na zawsze, by stale być blisko” ks. Jan Twardowski

Stąpasz wśród gwiazd korytarzy
I nawet Ci się tu wracać nie marzy
Bo Twój nowy świat jest tak daleki…
Niech Cię Pan Bóg swoją miłością otoczy
Na wieki