WSPOMNIENIE  O TEŚCIU

    Był zawsze wesoły

I dowcipny ale

Swoją żonę Alę

Kochał ponad miarę

    Zaradny  i  czasem

 „Beztroski” z pozoru

Ale swą Rodzinę

Zawsze gotów bronić !

    Kochał swoich wnuków

Wszystko by im oddał

I nigdy niczego

Wnukom nie żałował

    Gdy byli maleńcy

Obu w sumie  „ chował”

Każdym z nich kolejno 

Z sercem się zajmował

    Jako TEŚĆ był ciepły

I wpatrzony we mnie,

A ja ze swej strony

Ceniłam go wielce

    Nigdy nie zapomnę

TEŚCIA mego JASIA,

W nim krew Warszawiaka

Nigdy nie wygasła

    Prawdziwy Warszawiak

Z przedwojennej Woli

Gdzie jako małolat

Starał się JĄ bronić

    Gdy Niemcy Warszawę

Już zdominowali

„Małolaty” z Woli

Wcale się nie bali !

    Taki właśnie Jasio

Był całe swe życie

I Warszawską swadę

Miał do końca dni swoich !                

                        SYNOWA