Coż, słowami nie da się Mamy opisać, a jej nieskończona Miłość Matczyna i gotowość pomocy, wykraczają poza granice normalnego rozumienia.

Jej życie było ścieżką trudności, a jej sposób na pokonywanie trudności...to pokonywanie trudności, z odpowiednią dozą przedwojennego warszawskiego humoru, zdecydowania oraz taktu... Ludzie tego kroju to rasa odchodząca do krainy wspomnienień.

Czuła się "prawdziwą Warszawianką", bo była nią, dziewczyna na sto fajerek i jak było potrzeba siły przebicia to potrafiła pokazać jej tygrysi pazur... gdy trzeba było czułości, to była czułość.

Całe życie czułem obecność Mamy, jako wiatr wiejący w plecy, wspomagający mnie wędrowca, w jego podrózy "pod górkę" życia. Bo życie idzie zawsze pod górkę. Teraz odczuwam skutki braku tego wiatru w plecy, a to boli.

Gdybym sobie mógł wybierać osobistego Anioła Stróży, to bym się tylko do Niej zwrócił: Mamo błagam Ciebie z całęgo serca, zostań moim Aniołem Stróżem