Maciej Jenike, poza tym, że był wspaniałym Profesorem, pomagającym nam, swoim uczniom, zgłębiać tajniki fizyki i astronomii - był także wspaniałym człowiekiem. Wiosną kochał tenis, latem żagle, jesienią wycieczki w góry, zimą narty, a przez cały okrągły rok - fizykę, astronomię i swoich uczniów...

Był niesamowitym człowiekiem, pełnym ciepła, życzliwości. Na lekcjach tryskał dowcipem, a trudne zagadnienia fizyczno - astronomiczne stawały się po Jego wyjaśnieniach proste, niczym 2+2 :)) O Jego śmierci dowiedziałam się przypadkiem, bo choć chorował już podobno od dłuższego czasu - to nigdy nikomu się nie skarżył.

"Ukochani przez bogów umierają młodo" - i tak właśnie było z Maćkiem; odszedł przedwcześnie, pozostawiając nas, swoich uczniów w smutku i żalu. Ale póki my, dla których był prawdziwym autorytetem i przede wszystkim dobrym człowiekiem, żyjemy i pamiętamy - póty pamięć o Maćku będzie żyła też.....

Aż trudno uwierzyć, że to już tyle lat bez Ciebie Maćku ..... Pusto jakoś ....