Magdalena Prokopowicz

Pozostanie Pani w pamięci

Wszystko na świecie ma swe przeznaczenie,
Lecz jedno pozostaje na zawsze... wspomnienie.

Śpieszmy się kochać ludzi, tak szybko odchodzą.
J. Twardowski

Madziu, to TY pokazałaś nam wszystkim, jak można i trzeba walczyć z rakiem. Byłaś piękną, młodą kobietą, zawsze uśmiechniętą, pełną energii i chęci życia, nawet w tych najtrudniejszych chwilach tej okrutnej choroby. Zarażałaś swoim optymizmem i wolą walki o każdy kolejny dzień życia. Nigdy się nie poddałaś, walczyłaś do końca, dla swojego synka i męża. Wygrałaś te 8 lat, szkoda, że nie więcej.... Pozostaniesz na zawsze w naszej pamięci.

nie ma słów, które mogłyby oddać ból po stracie bliskiej osoby, w szczególności, gdy strata ta dotyczy osoby tak młodej a tak doświadczonej przez los. Niech pamięć o Madzi będzie żywa a szczególnie dla tych, którzy nie nasycili się Twoją miłością.

Nie zapomnę Pani, Pani Magdo. I nie zapomnę tego dnia, gdy się dowiedziałam, że Pani odeszła. Poranna kawa, cudny, nieśpieszny sobotni poranek, może nawet myślałam, że Pani pewnie od dawna w ogrodzie podziwia swoje kwiatki. Włączam komputer i robi mi się ciemno przed oczami. Jak to Pani nie żyje? Przecież niedawno wróciła Pani z leczenia, była Pani w niezłej formie, nie rozumiem. Najpierw szok, potem łzy. Szkoda, że Warszawa tak daleko, nie pożegnam Pani z kwiatami we włosach (piękny pomysł). Ale pojadę do parku i Łeb do słońca dla Pani, Pani Magdo. Tak się z Panią pożegnam. Niech Pani spoczywa w pokoju.

Człowiek żyje tak długo, aż nie zginie po nim pamięć....

Zazdroszczę tym którzy mieli sposobność poznać osobiście Panią Magdę .Ja poznałam historię tej cudownej kobiety kilka tygodni temu , dziś składam kondolencje a nie tak chciałam .To był cudowny człowiek choroba dała jej tak wiele i tak wiele zabrała .Jak nie zaprzepaścić tego co przekazała , jak uczynić nasze życie wartościowym ,jak przeżyć je aby choć w niewielkiej części czerpać taką radość jaką czerpała ONA.Czy uda mi się ?, czy uda się NAM? Odpoczywaj Madziu

Bije zegar godziny, my wtedy mawiamy: Jak ten czas szybko mija! A to my mijamy! S. Jachowicz Chociaż Cie nigdy nie poznałam, nigdy nie widziałam na żywo - Byłaś dla mnie bardzo bliską osobą, Twoja śmierć jest dla mnie wielkim szokiem... Mam nadzieje że Leoś poradzi sobie z tym ogromnym bólem, a miłe wspomnienia z Tobą pozostaną w jego pamięci na zawsze.