Mamuś była najcudowniejsza...we wszystkim...aż nie chce się bez niej żyć...

Małgosia Forever

Zawsze, gdy odchodzi ktoś nam bliski, pojawia się pytanie - dlaczego?
Po śmierci Małgosi, pytamy, dlaczego odeszła tak wcześnie i - co dalej?
Kto będzie dodawał nam energii,gdy już nie będzie nam się chciało, kto pojawi się z gotowym rozwiązaniem, gdy będzie się wydawało, że już  nic się  nie da zrobić i kto w końcu pokaże, jak żyć tak, by być szczęśliwym i uszczęśliwiać innych.
Małgosia właśnie taka była i nie jest możliwe, by ktoś mógł ją zastąpić.
Z całym swym optymizmem, zaangażowaniem, bezinteresowną pomocą, była dobrym duchem nas wszystkich. Jej niespożyta energia, którą zarażała innych, niestety nie potrafiła jej uleczyć. Wierzymy jednak, że została tutaj, w nas. I że dzięki niej, będziemy lepszymi ludźmi, bo Małgosia pokazała nam, że można ciągle się doskonalić i zmieniać na lepsze.

Wiem, że Małgosia nie chciałby, żebyśmy płakali. Gdyby tu była, umiałaby na pewno to wszystko jakoś wytłumaczyć i nas ukoić. Była przecież świetnym nauczycielem - także dla nas.
Interesowało ją tak wiele rzeczy, miała tak wiele pasji, ciągle poznawała świat, innych ludzi. Kochała teatr, muzykę, literaturę. Z zapałem fotografowała przyrodę i ukochane chmury. Jeśli czymś się zajmowała, robiła to z pełnym oddaniem i zaangażowaniem. Przede wszystkim zaś, była bardzo wrażliwa na drugiego człowieka, umiała współczuć i współodczuwać. Nigdy nie odmówiła pomocy. Na pozór ostrożna i nieufna, gdy poznała kogoś bliżej i się zaprzyjaźniła, gotowa była dosłownie oddać życie. Bezkompromisowa i odważna w swoich sądach, z szacunkiem odnosiła się do poglądów innych.

Małgosiu, żyłaś intensywnie i bardzo pracowicie. Szkoda Ci było czasu na sen, odpoczynek. Ciągle w biegu, w tylu miejscach naraz. Dom, praca, dzieci własne - ukochana Paulina i Marcin oraz wszystkie, które uczyłaś angielskiego i którym tłumaczyłaś, jak godnie i po ludzku żyć. A w szkole lekcje, zajęcia dodatkowe, teatr po angielsku, przedstawienia, wycieczki... I jeszcze czas na spotkania z przyjaciółmi.

A w tym całym codziennym zabieganiu i nieraz szarej rzeczywistości, zawsze byłaś jak piękny, barwny motyl... I taka na zawsze pozostaniesz w naszych sercach i pamięci.

Maria Misztal i przyjaciele...