Marcel był chłopcem o wręcz nadwrażliwości uczuciowej.
On w sobie podwójnie wszystko głębiej przeżywał.
Od dłuższego czasu Marcel był wewnętrznie rozdarty …  (…)
On bardzo wewnętrznie cierpiał.
On krył ten żal przed wszystkimi. (…)  
                         Krzysztof Jackowski o śmierci Marcela

(...) MARCEL – zawsze życzliwy, zawsze pogodny, zawsze
potrafiący się wsłuchać w cudze problemy. Wyciągający swą
pomocną dłoń do każdego, kto tylko pomocy potrzebował.
Dojrzały, szczery i odpowiedzialny. 
Żył dla innych, dla rodziny, dla przyjaciół. 
Był wyjątkowym chłopcem i wspaniałym synem.  
Podstępna choroba dopadła Marcela i nie pozwoliła Mu żyć
i dzielić się z nami swoją radością i dobrocią.
Depresja, na którą cierpiał odebrała Mu siłę życia. (...)
                  Maciej Wawrzaszek,
                 Dyrektor Szkoły Podstawowej  Nr 13 w Częstochowie.    

Umiera się nie dlatego, by przestać żyć, lecz po to, by żyć inaczej.
Kiedy świat zacieśnia się do rozmiaru pułapki, śmierć zdaje się być
jedynym ratunkiem, ostatnią kartą, na którą stawia się własne życie.
                   Paulo Coelho "Weronika postanawia umrzeć"

Nic się nie zmieni, jak umrzesz. Ale coś można zmienić, dopóki się żyje.
         – Sanzō Genjo

Miejsce spoczynku: www.bit.ly/marcel-grob      (Sektor 65,Rząd 20,Nr grobu 8)

Utwór poświęcony pamięci Marcela:
"Kolęda dla niepocieszonych"
    www.bit.ly/kolęda-pl

Niech ta kolęda przyniesie ukojenie i chwilę refleksji tym, którzy zmagają się z poczuciem straty, przypominając o sile wspomnień i miłości, które są z nami zawsze.

/////////////////////////////////////////////////////////// //

Pożegnanie

Żegnajcie wszyscy, co przy mnie trwali,
co mnie wspierali, co mnie kochali.
Nigdy nie chciałem, tak zranić Was,
Choć nie doznałem upragnionych łask.

O czym myślałem, co w sercu kryłem?
To mogę przyznać,  że szczerze żyłem.
Więc Was przepraszam, tak musi już być,
Że stąd odchodzę, by w ciszy żyć.

Niech Wam zostanie pamięć tych dni,
Gdy dobro czynił ten, co już śpi.
Chciał być szczęśliwy  i radość dać,
Lecz już nie było siły, by trwać.

Nie płaczcie, proszę, bo jestem tam,
Gdzie cichną burze, gdzie spokój mam.
W ciszy łagodnej, tam pośród gwiazd.
Pozwólcie zostać na wieczny czas.

Zapalcie świeczkę, czasem wspomnijcie.
Tego Wam życzę : szczęśliwie żyjcie.....                                                  |Darveo|