wspomnienie
Mieczysław Masłyk odszedł od nas niespodziewanie. Wyszedł wraz z kolegą na rower, jak od lat miał w zwyczaju. Dzień był upalny, więc mieli jechać nad wodę, wykąpać się. Niestety tym razem nie dojechał już nad jezioro, czekała go dalsza podróż, cel inny niż kąpiel. Ostatnio często wracał pamięcią do czasów dzieciństwa spędzonych w trudnych latach wojny na terenach obecnej Ukrainy. Powojenne losy rzucały go w różne miejsca, finalnie do Warszawy. Przez całe życie zawodowe związany był z Hutą Warszawa. Prywatnie kochający mąż i ojciec. Czasami uparty, ale zawsze oddany i wybaczający. Robił najlepszą jajecznicę na świecie. Kochał ruch i przyrodę. Był miłośnikiem wycieczek górskich – często odwiedzał Tatry. Zapalony działkowiec – największą przyjemność sprawiała mu hodowla kwiatów. Niedługo zakwitną posadzone przez niego cynie i róże. Pasjonat ptaków – podczas spacerów zawsze wsłuchiwał się w ich głosy, rozpoznawał je, nazywał; szczególnie bliski był mu śpiew słowika. Był skromnym człowiekiem, nie lubił być na afiszu, choć w gronie rodzinnym – zawsze w centrum zainteresowania. To on ustalał plan dnia codziennego czy urlopów. Dla wąskiego grona znajomych – był dobrym, godnym zaufania przyjacielem. Odszedł tak jak żył – szybko, nie obciążając bliskich przewlekłą chorobą czy słabością. Planował kolejne prace na działce, kolejne wycieczki rowerowe. Nie przygotował nas na swoją śmierć. Zapamiętamy go tak, jak chciał, uśmiechniętego, wychodzącego z domu na kolejny spacer.
