Był uczciwym, przyzwoitym człowiekiem.

I ciepłym, niebywale ciepłym we wzajemnych kontaktach. 

Godnie żył i godnie się z tym, gorszym światem pożegnał. Żeby w tym nieporównanie lepszym świecie przygotować nam miejsce. 

W dniu 27 kwietnia 2013r. obchodziliśmy czwartą już rocznicę Jego odejścia. Tłoku nad Jego mogiłą nie było, w kościele na Tamce było jeszcze sporo wolnego miejsca. Tylko ksiądz Jarosław - ten sam, który S.P. Stanisława przed czterema laty odprowadzał na cmentarz służewski, pędził tym razem, jak by gonił uciekający czas. Dwadzieścia trzy minuty z sekundami wystarczyło Mu tym razem na odprawienie sobotniej mszy Sw.  On chyba też już wie to, co my. Że mianowicie ŚP Stanisław JEST JUŻ ŚWIĘTYM. I obejdzie się bez procesów w watykańskich kongregacjach, bez dzielenia włosa na czworo. Wystarczy nasze przekonanie.

Bo przecież .... i tu parę słów o doczesności naszego Santo Subito.

Spędził swoje życie pracowicie i godnie.

Do pary dobrał sobie Jadwisię z sąsiedniej wioski. Przyszli do Warszawy "na lekki chleb", jak wówczas wielu. Zakasali tu rękawy, bo kto nie miał ciągot do partii i nie miał matury, to nieprawdą jest, że niby tylko chęć szczera mianowała wtedy na oficera. Może i mianowała, ale tylko tych, którzy przeszli jedynie słuszny szlak: od Lenino do Berlina. A dla tych, którzy tylko w Repkowskich Lasach wojowali (i to w szeregach zupełnie niewłaściwej armii) - ten warszawski chleb taki znowu lekki nie był. Wzięli się jednak oboje z Jadwisią do pracy, bez oglądania się na profity dla partyjnych. Dochowali się trójki dzieci, czwórki wnuków, a kiedy został już sam po przedwczesnej śmierci Jadzi) - to pod koniec Jego życia sypnęły się też i prawnuki.

Niech żałują ci wszyscy, którzy Go poznać nie zdążyli. Bo to był facet z zanikającego już niestety gatunku LUDZI, KTÓRYM CHĘTNIE PODAJE SIĘ RĘKĘ. 

Rękę twardą od obróbki drewna, od politury, od cykliny i od hebla. Rękę nie nawykłą do manicure. Rękę Dobrego Człowieka.

I pomyśleć, że już wnuki administratora za parę lat to nawet ze śmietnika internetu nie dowiedzą sie, co to takiego jest ten hebel. W samochodzie to wiadomo - zawór odcinający zasilanie. Ale żeby od tego ręka twardniała......???