por STEFAN DĄBEK urodził się w Krakowie, gdzie skończył szkołę średnią. W latach 1929-1930 był słuchaczem Kursu Unitarnego w Szkole Podchorążych Piechoty w Rożanie, a w latach 1930-1932 słuchaczem Szkoły Podchorążych Piechoty w Ostrowie Mazowieckiej. 7 sierpnia 1932 Prezydent RP mianował go podporucznikiem, a Minister Spraw Wojskowych wcielił do 70 pułku piechoty w Pleszewie. Z dniem 1 września 1932 został wyznaczony na stanowisko dowódcy plutonu strzeleckiego. 1 marca 1935 awansował na porucznika. Dodatkowo ukończył w Centrum Wyszkolenia Łączności kurs specjalistyczny w zakresie łączności, zostając dowódcą plutonu łączności w 70 pułku piechoty w Pleszewie.

W 1933r poznał Martę Zdziebkowską, córkę współwłaściciela Pleszewskiej Fabryki Wozów i Powozów Jana Zdziebkowskiego, w której zakochał się ze wzajemnością. Ślub z Martą zaplanowali na wiosnę 1935r. Niestety w marcu 1935r Marta Zdziebkowska zmarła podczas operacji. Na jego życzenie została pochowana w sukni ślubnej. Do końca życia utrzymywał bliskie stosunki z jej rodzicami oraz jej rodzeństwem, którzy uważali go za swojego syna i brata.

Po wybuchu II wojny światowej walczył z Niemcami na szlaku bojowym macierzystego 70 pp, dowodząc plutonem łączności m.in. w bitwie nad Bzurą, następnie w bojach odwrotowych.
W nocy 21/22 września 1939 pod Łomiankami zebrał się oddział uczestników bitwy nad Bzurą liczący ponad 1800 żołnierzy. Grupa ta, w której znajdował się zapewne por. Stefan Dąbek, pod bezpośrednim dowództwem gen. Mikołaja Bołtucia derzyła na Łomianki. W dniu 22 września podczas próby przebicia się do Warszawy w rejonie Palmir wywiązała się krwawa i wielogodzinna bitwa pod Łomiankami. Natarcie polskie załamało się, a gen. M.Bołtuć zginął w walce, osobiście prowadząc żołnierzy do ataku na bagnety. Wówczas też poległ por. Stefan Dąbek. Do końca życia pozostał kawalerem, gdyż miłością jego życia była Marta Zdziebkowska.

Został pochowany na cmentarzu w Kiełpinie, gm. Łomianki wraz z żołnierzami z oddziałów Armii Poznań i Pomorze w wydzielonej kwaterze wojennej żołnierzy WP poległych we wrześniu 1939. Jako jeden z niewielu zidentyfikowanych, został upamiętniony imienną tabliczką epitafijną na krzyżu wraz ze zdjęciem.

W 1966r został pośmiertnie odznaczony Krzyżem Walecznych za okazane męstwo na polu walki i całokształt walk w kampanii 1939.

Jego pamięć kultywuje siostrzeniec Jego narzeczonej Marty Zdziebkowskiej Tomasz z rodziną.