Waldemar Kocoń – znany polski piosenkarz i autor piosenek. Artysta urodził się w Warszawie 17 kwietnia 1949 roku. Absolwent średniej szkoły muzycznej w Warszawie (kierunek estradowy). Debiutował w 1968 roku w warszawskim klubie studenckim Hybrydy. Współpracował z radiem, telewizją, Pagartem, Stołeczną Estradą, Polskimi Nagraniami. W 1971 roku zarejestrował debiutancki singel dla wytwórni Muza. Związując się ze Studiem Piosenki ZAKR-u w warszawskim hotelu Bristol, trafił na kilka lat pod wokalno-artystyczne skrzydła wybitnej śpiewaczki, reżysera i pedagoga Marii Fołtyn. Brał udział w wielu festiwalach, zdobywając nagrody i wyróżnienia. Występował w największych salach koncertowych w Polsce, w Niemczech, w krajach byłego Związku Radzieckiego, w Bułgarii, byłej Czechosłowacji. Wielokrotnie wyjeżdżał na występy dla Polonii w USA i Kanadzie. W listopadzie 1981 roku pojechał tam po raz szósty. Stan wojenny zastał go w Nowym Jorku. Rok później zamieszkał w Chicago. Prowadził w ośrodkach polonijnych własny program „One Man Show”, a od 1991 roku własny program radiowy „Kocoń przed północą”. W 2000 roku, po 19 latach powrócił do kraju. Był miłośnikiem i hodowcą egzotycznych kotów i czynnie działał na rzecz ochrony zwierząt. Wydał 16 płyt, m.in.: Waldemar Kocoń (1974), O samym sobie (1975), Wielki romans (1978), Znaki miłości (1995), Przeobrażenia (2000), Dla Ciebie Polsko, Tobie Ameryko (2002), Wyznania Najcichsze (2004), Dla Ciebie Polsko (2006), Zagrożenia (2007). W sierpniu 2012 roku wydał ostatnią płytę "Nie wierzę", na której znalazły się najpopularniejsze piosenki artysty. Zmarł na białaczkę 3 września 2012 roku o godzinie 2 rano w szpitalu  w Grodzisku Mazowieckim  po długiej chorobie. Został  pochowany na Warszawskim Cmentarzu Komunalnym przy ul. Powązkowskiej 43/45 (Powązki Wojskowe) w  kolumbarium  (kw. B29, rząd 4, nisza 34).                Pogrzeb odbył się w piękny, słoneczny dzień 10 września 2012 roku o godzinie 12.