Aleksandra Molka

KOLĘDA DLA NIEOBECNYCH A nadzieja znów wstąpi w nas Nieobecnych pojawią się cienie Uwierzymy kolejny raz jeszcze jedno Boże Narodzenie I choć przygasł świąteczny gwar Bo zabrakło znów czyjegoś głosu Przyjdź tu do nas i z nami trwaj Wbrew tak zwanej ironii losu Daj nam wiarę, że to ma sens Że nie trzeba żałować przyjaciół Że gdziekolwiek są dobrze im jest Bo są z nami choć w innej postaci I przekonaj, że tak ma być Że po glosach tych wciąż drży powietrze Że odeszli po to by żyć I tym razem będą żyć wiecznie Przyjdź na świat, by wyrównać rachunki strat Żeby zająć wśród nas puste miejsce przy stole Jeszcze raz pozwól cieszyć się dzieckiem w nas I zapomnieć, że są puste miejsca przy stole A nadzieja znów wstąpi w nas Nieobecnych pojawią się cienie Uwierzymy kolejny raz W jeszcze jedno Boże Narodzenie I choć przygasł świąteczny gwar Bo zabrakło znów czyjegoś głosu Przyjdź tu do nas i z nami trwaj Wbrew tak zwanej ironii losu Przyjdź na świat, by wyrównać rachunki strat Żeby zająć wśród nas puste miejsce przy stole Jeszcze raz pozwól cieszyć się dzieckiem w nas I zapomnieć, że są puste miejsca przy stole. Światełko pamięci dla Wszystkich Aniołków [*]

Zapalmy świeczkę na ich nowych "domach" niech światło miłości się tli.... popatrz ... jak pięknie dziś, i kolorowo na ich "osiedlu" pośród marmurowych płyt. ogrody kwiatów, ocean zniczy... piękne wspomnienia, ale to wszystko za mało... nie można cofnąć śmierci... kiedyś wszyscy się spotkamy po tamtej stronie razem zamieszkamy....w domach bez klamek.... Zapalam światełko dla wszystkich Aniołków .. (*)

Pewnego dnia pojawia się smutek, Nieproszony przez nikogo. Oczy tracą swój dawny blask, Jak drzewa liście. Wciąż jest kogoś brak, Puste krzesło, miejsce przy stole. Wspomnienia na starych fotografiach. Pewnego dnia linia życia, Tak nagle się przerwała.

Śmierć gwałtownie przerwała nitkę twego życia. Oderwała od bliskich tak kochanych ludzi. Leżysz tam w ciemnym grobie czekając na chwilę gdy znów spotkasz się z nimi, Bóg cię ze snu zbudzi. Dziś na grobie ogarek świecy tli się mały, płyną słowa modlitwy. Oni cię kochali. Proszą Boga by dał ci spokój i wytchnienie. Zmazał grzechy, wybaczył i dał ci zbawienie. W ich pamięci zostaniesz, sercach co kochały. W szczerych słowach modlitwy za ciebie szeptanych.

Tęsknie za tym co było. Za tymi spacerami, za tymi rozmowami i za staniem w milczeniu. Wiem, że co było nie wróci, że co się stało się nie odstanie, wiem że pora z tym skończyć, lecz cóż- ja nie potrafię.

Wszystko na świecie ma swe przeznaczenie, Lecz jedno pozostaje na zawsze... wspomnienie. Najszczersze kondolencje składa natalia wraz z rodziną... jest mi niezmiernie przykro...

W daleką podróż zabrał Cię Bóg, Jedną, jedyną nadzieję nam dając, Że kiedyś przekroczą też niebios próg, Ci, którzy tutaj w bólu zostają.