Pan Bóg powiedział, zabieram Cię do siebie. On już wiedział, że nie mam już tutaj co robić, że tam będę bardziej potrzebny... Pójdę tą drogą i już nie zawrócę, tam będzie lepiej, bez cierpienia duszy. Tam kochają mnie bardziej, niż tutaj na ziemi. Bo tutaj nic się już nie zmieni, za miesiąc, rok będę w tym samym miejscu, w tym samym punkcie. To wszystko szczęścia mi nie daje, bo szczęście złudnym się staje, jest tak dalekie, że nieosiągalne, a pustka wciąż się pojawia, swoje żniwa zbiera, w moim sercu, w mojej duszy, nikt moich łez nie osuszy... nie da mi nadziei, Bo każdy nadzieję odbiera, nim zdąży ją podarować...