„Życie tak piękne, lecz kruche jest Wystarczy jedna chwila, by zgasić je”

 ŚP. Andrzej Szymański
Odszedł od nas, po długiej i ciężkiej chorobie, cicho, skromnie,  w pół słowa, pół gestu. Dzisiaj wiemy, że już nie powróci, ale zostanie wspomnienie wśród rodziny i przyjaciół.
Wspólnie z małżonką przeżyli w związku 44 lata. Upływały one wśród radości i trosk. Zawsze jednak wspierali się i wspólnie pokonywali trudności. Gdy 7 lat temu zaczęła się heroiczna walka życia ze śmiercią powiedział do żony „Ty będziesz ze mną do końca” I tak też wypełniło się jego życzenie trwała przy jego łóżku dzień i noc - do końca. Swoje życie podporządkowała chorobie męża ale dzisiaj nie ma żalu, nie pyta Boga dlaczego go zabrał, ale dziękuje za to że jej go dał. Nie będzie łatwo ale trzeba mieć nadzieję, że najbliższa rodzina i przyjaciele będą wspierać Annę w tych trudnych i ciężkich chwilach.
Ciężko pogodzić się z utratą Ukochanego Taty i Dziadziusia. My, dzieci i wnuki pamiętamy Cię z codziennego życia, w którym wspólnie zmagaliśmy się z troskami i kłopotami. To Tobie zawdzięczamy wiele radości i niezapomnianych chwil. Twoja obecność była powszednia, nawet w szpitalu, który ostatnimi czasy był Twoim drugim domem. Jej nagły brak, wywołuje w nas poczucie wielkiej pustki, którą będzie nam trudno zapełnić.
Również rodzina bliższa i dalsza, znajomi, współpracownicy oraz sąsiedzi będą wspominać Cię ciepło, jako dobrego i pogodnego człowieka.
Historię swojego życia napisałeś nie atramentem – ale słowem, życiem, pracą, cierpieniem i miłością. Nie na papierze, ale w naszych sercach.

Żegnamy Cię Kochany Mężu, Tatusiu, Dziadku, Bracie, Wujku, Przyjacielu, Sąsiedzie...