W 1959 ukończył w studia na Wydziale Łączności Politechniki Warszawskiej. W 1966 obronił doktorat. W 1979 uzyskał tytuł profesorski w zakresie nauk technicznych. Przez wiele lat pracował na Politechnice Warszawskiej, kolejno jako asystent, starszy asystent, adiunkt i docent na Wydziale Elektroniki. W latach 1969–1970 pełnił funkcję prodziekana tego wydziału.

Przez długie lata związany był z Instytutem Łączności w Warszawie. W latach 1970 - 1980 oraz ponownie w latach 1981–1993 był Dyrektorem Instytutu. Przez kolejne lata związany był z Instytutem jako Profesor. Był również członkiem Komitetu Elektroniki i Telekomunikacji Polskiej Akademii Nauk.

Opublikował kilkadziesiąt prac naukowych, w tym podręczników akademickich, jest także autorem 5 patentów. Był wiceprezesem Naczelnej Organizacji Technicznej oraz wiceprzewodniczącym Stowarzyszenia Elektryków Polskich.

Od października 1993 do października 1997 pełnił funkcję Ministra Łączności. W latach 2002–2005 zasiadał w radzie nadzorczej Telewizji Polskiej. 6 maja 2005 został wybrany przez Sejm na członka Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji.