Artur Ciupak

Bardzo mi przykro.Rodzinie składam moje najgłębsze współczucia [*][*][*]..

Dzisiaj mija rok od dnia kiedy pożegnaliśmy Artura, kochanego Męża, cudownego Tatusia, a przede wszystkim wspaniałego Człowieka.
Dziękujemy wszystkim, którzy wspierali nas dobrym słowem, modlitwą, którzy byli przy nas blisko i tym, którzy mimo dzielącej nas odległości okazywali nam swoją życzliwość. Dziękujemy za uczestnictwo we mszach św. w intencji Artura, za modlitwę, za zapalone znicze, za pamięć... Za To, że wiemy, że nie zostaliśmy sami, że mamy w okół siebie wspaniałych Ludzi, za Wasze wielkie serca, dyskretną pomoc, uśmiech, wsparcie, za to, że jesteście...
... A Tobie Misiu dziękuję, że czuwasz nad nami... z góry...

Boże..jaka jestem wzruszona. Pani Basiu chylę czoła nad tym jak Pani wspomina męża.Jaki ogrom miłości wypływa z tym linijek tekstu. Jaka wiara w przyszłość. Jaki szacunek do siebie nawzajem. Jak wiele daje do myślenia wpis Pani Teścia..."córcia". Ja też mam męża Artura, dwójkę dzieci( również parkę), staż małżeński....9 lat. Na imię Kasia (a Pani Basia). Ile analogii... Można się od Pani i Waszej rodziny jaką tworzyliście i nadal tworzycie wiele nauczyć. Chciałabym, żeby moja rodzina się tak szanowała. Niechaj Pani mąż spoczywa w spokoju i ma Waszą rodzinę pod opieką!!! A dla Pani? Jeszcze więcej siły.

Kościół Św. Karola Boromeusza w Warszawie na Chłodnej: w każdy ostatni czwartek miesiąca o godz. 18.00
oraz 5 czerwca 2010 r. o godz. 18.00 w I rocznicę śmierci.

Kościół Św. Ap. Piotra i Pawła w Warszawie  Pyrach: w I rocznicę śmierci - 6 czerwca 2010 r. o godz. 12.15

rok 2010 04.styczeń godz.7 05.luty godz.7 05.marca godz.18 05.kwietnia godz.18 08.maja godz.7 01 - 30 czerwca Msze św Gregoriańskie

Składając ostatni pocałunek na czole Ukochanej Osoby, pytałam "dlaczego" i nikt mi nie odpowie, czy śmierć ta była komukolwiek potrzebna... A cisza trwa.. będzie trwać i trwać... I nieczaj trwa... Bo w ciszy łatwiej zapamiętać to, co życiem było niedawno... Twój gest, Twój uśmiech, głos, oczu blask i twarz Najdroższego mi Człowieka..Mojego Kochanego Syna...

Nieuchronnie mijają rzeczy i zdarzenia,
odchodzą chwile, doby... lecz coś się nie zmienia,
czegoś nie da się zgubić. Coś trwa, coś zostaje.
Gdzieś w głębi duszy, cicho gra malutki grajek
najpiękniejszą muzykę, najcudniejsze scherza,
co łączą się i płyną falą, rytmem serca.
I już w nas pozostają duchowym przesłaniem
łagodnie bratającym trwanie i mijanie.
Nieuchronność omija, co chcemy ocalić,
wystarczy ciepłą iskrę pod sercem zapalić,
by rosły w nas i trwały ulotne wrażenia –
drogowskazy pamięci najmilsze - wspomnienia.

Kochani niech Bóg przytuli Was do Serca Swego.. pozwoli ukoić ból smutek cierpienie i pogodzić sie z Jego Wolą..głebokie wyrazy współczucia dla całej rodziny

..."nie ma sytuacji na ziemi bez wyjścia
kiedy Bóg drzwi zamyka to otwiera okno"...
Jesteśmy z Tobą Basiu!