Barbara Łazowska 28.08.1940 - 31.08.2015

Wspomnienie

Odchodząca na zawsze z naszego grona Barbara Łazowska z domu Malinowska urodziła się 28 sierpnia 1940 roku tu, w Warszawie i ze stolicą związała całe życie. Jej dzieciństwo i młodość, mimo trudów wojny i okupacji jak i lata powojennego niedostatku upłynęły pogodnie. Była jedynaczką, ukochaną przez oboje rodziców zwłaszcza Ojca Antoniego. Mimo, że najwcześniejsze dzieciństwo przeżyła w latach wojny, oboje Rodzice bardzo starali się żeby jej okropności nie dotknęły małej Basi. Po powstańczym wysiedleniu Warszawy, Rodzina trafiła do Zabrza, z którego szybko wróciła z powrotem do Stolicy. Po wojnie Dziewczynka rozpoczęła naukę. Była dobrą uczennicą. Toteż po ukończeniu szkoły podstawowej została przyjęta do Liceum Ogólnokształcącego imienia Narcyzy Żmichowskiej. W czasach, gdy do niego uczęszczała było ono jeszcze szkołą żeńską. Naukę w Liceum wspominała z sentymentem gdyż było to miejsce, w którym nawiązała pierwsze prawdziwe przyjaźnie. Po otrzymaniu świadectwa maturalnego podjęła studia na Wydziale Chemii Politechniki Warszawskiej. Po roku przeniosła się na Wydział Farmaceutyczny Akademii Medycznej w Warszawie. Studia zwieńczyła tytułem magistra farmacji. Po otrzymaniu dyplomu usamodzielniła się i podjęła pracę zgodną z kierunkiem wykształcenia, której poświęciła wszystkie lata aktywności zawodowej. Przez czterdzieści lat pracowała w Warszawskich Zakładach Farmaceutycznych „POLFA”. Początkowo - w Dziale Kontroli Jakości, następnie w Dziale Postępu i Rozwoju, oraz Dziale Technologicznym. Już jako doświadczony pracownik awansowała na eksponowane stanowisko kierownika Działu Zapewnienia Jakości. Była odpowiedzialna za wdrażanie standardów Dobrej Praktyki Produkcyjnej (Dżi-eM-Pi) w całym Zakładzie. Wszędzie dała się poznać z jak najlepszej strony. Była bardzo lubiana i szanowana przez współpracowników i podwładnych. W pracy była bardzo konsekwentna, rzetelna i odpowiedzialna, była kierownikiem „starej daty” – wymagając od innych – najwięcej wymagała od siebie. Nie stawiała podwładnym wymagań, którym sama nie mogła sprostać. Do pracy przychodziła pierwsza a wychodziła ostatnia. Swe obowiązki zawodowe łączyła z działalnością społeczną w Oddziale Obrony Cywilnej Kraju w swej macierzystej Polfie, któremu swego czasu nawet szefowała. Jej praca jak i prezentowana prze Nią postawa zostały dostrzeżone i docenione i doczekały się oficjalnego uznania. Barbara Łazowska została uhonorowana szeregiem odznaczeń branżowych. Na emeryturę przeszła w 2005 roku. Radość i odprężenie znajdowała lekturze dobrych książek i rozwiązywaniu krzyżówek. Gdy czas i okoliczności pozwalały, chętnie jeździła na wycieczki. Szczególnie lubiła góry, w których pośród przyrody odnajdowała nowe siły na nadchodzące dni. Wolny czas chętnie też dawniej poświęcała rękodziełu - szydełkowaniu i robótkom na drutach. Spod Jej rąk wychodziły przepiękne dzianinowe swetry, które dziś zyskały miano pamiątek. Lubiła dobre filmy i powieści sensacyjne. W ostatnich latach ze wzmożoną uwagą śledziła bieżące wydarzenia polityczne i gospodarcze w Polsce i na świecie. Pani Barbara była osobą o otwartym światopoglądzie i szerokich zainteresowaniach. Swą sprawność intelektualną zachowała do końca. Pani Barbara swe liczne obowiązki zawodowe, role społeczne i pasje łączyła z życiem rodzinnym. Zawarła związek małżeński z Jerzym i została mamą dwóch córek: Małgorzaty i Anny, dla których była najlepszą mamą. Starała się jak mogła, aby bliskim niczego nie brakowało, aby córki miały warunki do nauki i szczęśliwego startu w dorosłe życie. Była cudowną, wspaniałą, opiekuńczą Mamą. Taką, która dla dzieci była gotowa poświęcić wszystko i zrezygnować ze wszelkich kontaktów, gdyby miały mieć negatywny wpływ na życie jej dzieci. Była jedyną, cudowna mamą, której nikt nigdy nie zastąpi i której będzie zawsze brakowało – jak wspominają córki. Dbała, aby stworzony wspólnie dom był miejscem, do którego z radością się powraca i niechętnie opuszcza. Przekazywała córkom wartości jakimi sama kierowała się w życiu. Była osobą rodzinną. Jej bliscy i przyjaciele wiedzieli, jak wiele dla Niej znaczą, wiedzieli, że zawsze mogą na Nią liczyć…I chociaż po latach drogi życiowe Barbary i Jerzego rozeszły się – pozostał wzajemny szacunek i pamięć dobrych dni. W pamięci wszystkich, z którymi zetknął Barbarę los, pozostanie Jej serdeczność i pogoda ducha, życzliwość i nieposzlakowana uczciwość. W Jej sercu i pod Jej dachem było także miejsce dla tych, którzy skarżą się bez słów. Pani Barbara była bardzo wrażliwa na cierpienia zwierząt – zawsze pełna empatii i szacunku dla wszelkiego życia. Szczególnie lubiła psy i koty. Ostatnio towarzyszyły Jej dwie kotki. Szanowała każde życie bez względu na formę w jakiej bytuje. Tę wielką miłość i wrażliwość dzieliła ze swymi bliskimi i przekazała swym córkom. Zdawać by się mogło, że przed Panią Barbarą jeszcze wiele pięknych i spokojnych dni, że jeszcze długo jej obecność będzie cieszyć bliskich i przyjaciół… Bo chociaż już od dłuższego czasu chorowała - to nic nie zapowiadało, że pod koniec tego lata nastanie dzień, w którym wszyscy będziemy musieli pogodzić się z nieobecnością Pani Barbary. Nieobecnością osoby, której ciepła i serdeczności będzie nam bardzo brakowało. Barbara Łazowska zmarła w nocy z 30 na 31 sierpnia, zupełnie niespodziewanie, pozostawiając bliskich w głębokim smutku.

Zgłoś SPAM

Barbara Łazowska

* 28.08.1940

+ 31.08.2015

Miejsce pochówku: Warszawa, cm. Powązkowski

woj. mazowieckie

Dodaj wspomnienie