Bartek Ciszek

Synku, choć serce me krwawi, bo śmierć Cię tak nagle zabrała. Niechaj modlitwa moja Cię zbawi, a o Miłosierdzie Boże będę błagała. A kiedy nadejdzie pora i zgaśnie płomień życia mego. Wyjdź Synku pod Niebiańskie Wrota i poprowadź do Tronu Bożego. Tam będzie już tylko radość bo nic nas już nie rozdzieli. I szczęście ogromne takie jakiego lidzie nigdy nie widzieli... Bartusiu jest to fragment wiersza , który znalazłem w sieci i bardzo mnie wzruszył. Dedykuje Tobie i Twojej kochanej Mamie.♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥

Idąc cmentarną aleją szukam Ciebie mój synu. To straszne ale prawdziwe Bartusiu. Cieżko to sobie uświadomić że Cię nie ma.

Łza, a w każdej jej kropli smutek zamknięty.
To nimi krzyczy zbolała Dusza.
Światełko na dzisiaj i na jutro dla Ciebie Bartusiu ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥

Człowiek dopóty nie dba o groby,
dopóki nie złoży w nich cząstki samego siebie.
B. Prus

Odeszli z naszych ziemskich dróg, ale pozostali Duchem. Są nadal z nami i są tacy bliscy jak serdeczna jest dla Nich pamięć. Światełko mojej wiecznej pamięci dla Ciebie Bartusiu. Tak bardzo nam Was brakuje Kochani nasi. ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
Dziękuje Mamusi Bartusia za wyrazy współczucia. Wszyscy co tu jesteśmy dźwigamy swój ciężki krzyż.

Biała trumna,ludzi tłum i miejsce na Twój Grób Dlaczego to Ty? Dlaczego to spotkało Ciebie? Że teraz zamiast z nami Jesteś w Niebie. Nikt się z tym pogodzić nie może,żadne tłumaczenie zrozumieć nam tego nie pomoże. Nadzieja-została nam ona,że przemieniłeś się w pięknego Anioła. Patrzysz na nas z góry,a my żeby Cię zobaczyć sięgamy ponad chmury albo do wspomnień,do zdjęć przypominając sobie Ciebie nie możemy powstrzymać łez.

Musimy wyszeptać rozstanie, ukryć na dnie duszy płomień.
Trudno powiedzieć żegnaj, ale wiara przynosi nadzieję,
że to tylko na chwilę.
Bartusiu ♥ ♥ ♥ ♥ ♥

Bartusiu w tej chwili przeżywam straszne cierpienie po stracie bliskiej mi osoby.
Pamiętam o Was kochane Skarby ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥

Są łzy, co jak ogień palą,
Są serca, które się nigdy nie żalą,
Są winy, na które nie ma sędziego,
Więc kiedy płaczę, nie pytaj, dlaczego.

Człowiek dopóty nie dba o groby,
dopóki nie złoży w nich cząstki samego siebie.
B. Prus