"Każdy człowiek,
nawet najskromniejszy,
zostawia ślad po sobie,
jego życie zahacza o przeszłość
i sięga w przyszłość."

Trudno pogodzić się z tą myślą,
że odchodzi ktoś bardzo bliski,
ale nadzieja zmartwychwstania nas pokrzepia,
że w przyszłości będziemy mogli spotkać się z ukochanymi osobami,
które odeszły.







Es ist schwierig,
in diesem Sinne in Einklang zu bringen,
das lässt jemand sehr nah,
aber die Hoffnung der Auferstehung trägt uns,
dass in der Zukunft werden wir in der Lage,
mit Ihren Lieben zu erfüllen,
gegangen.

Wszystko przemija,
wszystko jest w ruchu,
każda godzina jak garstka puchu.
I ty, człowieku,
ciągle się zmieniasz,
rodzisz się,
żyjesz,
potem umierasz.
Gdzie jest sens,
gdzie jest cel,
jaki kres życia?
Boże - Ty to wiesz,
więc mów,
bo pytam,
gdzie jest sens?
Sensem jest miłość,
celem Ty - Panie.
Śmierć to nie nicość,
lecz zmartwychwstanie.
I po to człowiek został stworzony,
żeby przez życie mógł być zbawiony.

Ksiądz Jan Twardowski

ŚPIESZMY SIĘ...

Śpieszmy się kochać ludzi tak szybko odchodzą
zostaną po nich buty i telefon głuchy
tylko to co nieważne jak krowa się wlecze
najważniejsze tak prędkie
że nagle się staje potem cisza normalna
więc calkiem nieznośna jak czystość urodzona
najprościej z rozpaczy
kiedy myslimy o kimś zostając bez niego. 
Nie bądź pewny że czas masz
bo pewność niepewna zabiera nam wrażliwość
tak jak każde szczęście przychodzi
jednocześnie jak patos i humor
jak dwie namiętności
wciąż słabsze od jednej
tak szybko stąd odchodzą
jak drozd milkną w lipcu
jak dźwięk trochę niezgrabny
lub jak suchy ukłon
żeby widzieć naprawdę zamykają oczy
chociaż większym ryzykiem rodzić się
niż umrzeć kochamy wciąż za mało i stale za późno. 
Nie pisz o tym zbyt często
lecz pisz raz na zawsze
a będziesz tak jak delfin łagodny
i mocny. 
Śpieszmy się kochać ludzi tak szybko odchodzą
i ci co nie odchodzą nie zawsze powrócą
i nigdy nie wiadomo mówiąc o miłości
czy pierwsza jest ostatnią czy ostatnia pierwszą

Es gibt ein Stück Erde . . . .
Es gibt ein Stück Erde,
an dem man klebt,
und das man im Herzen stets liebbehält.
Die Scholle, auf der man die Kindheit verlebt,
vergißt man niemals im Trubel der Welt.
Man kennt jedes Steinchen und weiß jeden Laut.
Es taucht vor uns auf,
so lebendig und wach,
das Haus mit dem Gärtchen,
so heimisch vertraut.
Die Tauben girren noch auf dem Dach.
Die rissige Mauer mit dem wilden Wein,
berankt bis zum Giebel grün und dicht.
Die Stare nisten am Dachfensterlein.
Der Vater kommt müde heim von der Schicht.
Der Birnbaum steht verkümmert,
wie er damals war.
und Sonnenblumen blühen am Gartenrand.
Es ist so,
als streichle unser zerzaustes Haar der guten Mutter segnende Hand.
Und wenn man die Welt kennt und alles gesehn,
bleibt dieses Stück Erde,
an dem man klebt.
Mag sie finster und arm sein,
für mich ist sie schön – die Heimat des Bergmanns,
wo ich die Kindheit verlebt.

(Fred Endrikat, 1890-1942)

ZA OKNEM NOC,
PATRZĘ W GRANATOWE MILCZENIE NIEBA
I SZUKAM KOLEJNEJ NOWEJ GWIAZDY
NA FIRMAMENCIE NIEBIESKIM.
NIE PŁACZĘ ,
CHOĆ ŁZA SPŁYWA PO POLICZKU,
NIE MÓWIĘ CHOĆ KRZYCZY CAŁE CIAŁO.
TYLKO MILCZENIE I CISZA JEST NA MIEJSCU
BO KAŻDE PYTANIE JEST ZBYT BOLESNE
A ODPOWIEDZ Z POKORĄ
NIE CHCĄ JAKOŚ NADEJŚĆ.
ŚWIAT SIĘ ZATRZYMAŁ.
TO ZATRZYMANIE JEST MOJĄ MODLITWĄ.
PROŚBĄ NIE O ZROZUMIENIE
ALE O POGODZENIE SIĘ Z BIEGIEM ŻYCIA...
BO ŻYCIE PŁYNIE,
OTWIERAM OCZY I PATRZĘ W GWIAZDY,
KTÓRE CIĄGLE SĄ
ALE JUŻ GDZIE INDZIEJ.
TAK I JA CHOĆ JESZCZE Z PRZERAŻENIEM WBITY W ZIEMIĘ,
MAM IŚĆ...
POMOŻE MI CZAS...
WIĘC CZEKAM NA CZAS,
KTÓRY KOI,
LECZY I JEST NAJLEPSZYM PRZYJACIELEM CZŁOWIEKA...
NA CZAS ,
KTÓRY UMIE POZSZYWAĆ NAWET NAJWIĘKSZE RANY
I POZWALA ŻYĆ,
KTÓRY KAŻE MI DALEJ ŻYĆ,
BO JESZCZE NIE MA DLA MNIE MIEJSCA NA GRANATOWYM NIEBIE....

Tęsknota męczy.....
Żal ogromny serce ściska......
Dusza płacze cichutko łzami pragnienia
...... ......♥ .......) ......)♥( ....(___)...
ŚWIATEŁKO ZAPALANE SERCEM DLA CIEBIE
Zniewoleni wolą przeznaczenia odeszli w inne światy -
w tajemniczość wszelkiej otchłani wyciszeni z krzyku i bólu.
Wśród małych krzyży aleją płyną chłodne westchnienia chłodne żale
Szeptem ze skupionych tęsknot wyłaniają się słowa z ust naszych - gdzie jesteś?