Przyszłaś na świat po to, abym kochał Ciebie. Świętuję więc ten dzień tak szczególny, ale już bez Ciebie. I choć dzielą nas dwa różne światy, to i tak w tym dniu przynoszę Ci kwiaty. Bo ten dzień dla mnie pozostanie na zawsze szczególny, choćby nas dzieliły bardzo różne światy.

Już nie cieszą święta, już nie cieszy choinka. Odkąd Ciebie nie ma, to już nie te święta. Jest tylko nostalgia, a z nią jest smutek i żal. Jest też wielka pustka, która ciągle trwa. Pamiętam nasze święta, i zapach choinki. Pamiętam naszą radość, gdy stroiliśmy ją. I choinka się śmiała, a z nią także Ty. Dzisiaj choinka płacze, a razem z nią my. 11/12/2015

Ile razem dróg przebytych, ile ścieżek przedeptanych. Ile deszczów, ile śniegów wiszących nad latarniami. Ile listów, ile rozstań ciężkich godzin w miastach wielu. I znów upór, żeby powstać i znów iść, i dojść do celu. Ile w trudzie nieustannym wspólnych zmartwień, wspólnych dążeń. Ile chlebów rozkrajanych, pocałunków? schodów? książek? Oczy twe jak piękne świece, a w sercu źródło płomienia. Więc ja chciałbym twoje serce ocalić od zapomnienia. U twych ramion płaszcz powisa, krzykliwy, z leśnego ptactwa. Długi przez cały korytarz, przez podwórze, aż gdzie gwiazda Wenus. A tyś lot i górność chmur blask wody i kamienia. Chciałbym oczu twoich chmurność ocalić od zapomnienia. /M. Umer/

Burza myśli i moc wspomnień, wiele pytań i odpowiedzi brak, Na najprostsze pytanie, - Dlaczego tak okrutny jest ten świat? Pytań jest znacznie więcej, lecz odpowiedzi brak, a ja się ciągle pytam, - Dlaczego tak okrutny jest ten świat? Nie widzę w tym sensu, I racjonalności też w tym wszystkim brak, Lecz wciąż jestem ciekawy, - Dlaczego tak okrutny jest ten świat? I stawiam kolejne pytanie, - Czy tak musiało się stać? Lecz brak jest odpowiedzi, Dlaczego tak okrutny jest ten świat? Pytań mam znacznie więcej, na które pewnie też odpowiedzi jest brak. Więc kolejny raz pytam, - Dlaczego tak okrutny jest ten świat? Być może odpowidź zna Twój kwiat, który zakwitł pierwszy raz.

Jak cudownie było przez lata świętować ten niezapomniany dzień. Dzień w którym na świecie pojawiłaś się. Każdego roku ten szczególny dzień, był dniem najważniejszym, w którym cieszyłem się. Cieszyłem się Tobą i że jesteś tu i możemy świętować, aż nam braknie tchu. A teraz gdy mi Ciebie brak, w tym tak szczególnym dniu odżywają wspomnienia. I wtedy płakać mi się chce, z żalu, że utraciłem coś tak wspaniałego, co nie powtórzy już się.

Miłość to straszna rzecz, miłość poraża i rani czasem też, ale tej miłości, gdy czasem nam brak, to nie możesz patrzeć na Boski stworzony cały świat.

Pada śnieg Ty nie przyjdziesz dziś wieczorem Pada śnieg I moje serce okrywa się czernią Jedwabistym orszakiem Całym w białych łzach Ptak na gałęzi Płacze nad swoim losem Ty nie przyjdziesz dziś wieczorem Wykrzykuję moją rozpacz Ale pada śnieg Nieczuły na cierpienie Pada śnieg Ty nie przyjdziesz dziś wieczorem Pada śnieg Wszystko jest białą rozpaczą Smutna pewność Chłód i pustka Ta okropna cisza Biała samotność Pada śnieg Ty nie przyjdziesz dziś wieczorem Wykrzykuję moją rozpacz Ale pada śnieg Nieczuły na cierpienie

Od 11 miesięcy nie chcę, nie umiem, nie mogę dalej przez życie bez Ciebie sam iść. Od 11 miesięcy, nie chcę, nie umiem, nie mogę bez Ciebie dlalej żyć. Bo cóż to za życie, w którym brak mi Ciebie. Bo cóż to za życie, gdy ja jestem tu, a Ty - nie wiem.

Tak szybko zasnęłaś głębokim wiecznym snem, I obudzić Ciebie pewnie nie będzie dane mi. Lecz niech ten Twój sen będzie spokojny, Bo tylko na tym zależy teraz mi. Chociaż chciałbym wiedzieć, o czym teraz śnisz, Ale nie opowiesz już tego mi. Lecz kiedyś napewno dostąpię tego zaszczytu i obudzę Cię, A wtedy nie pozwolę, byś znów zasnęła pozostawiając w smutku i Krzysia i mnie.

Ona odeszła, ale Ona była tutaj i Jej obecność mocna jest wciąż w powietrzu. Co za smak ludzkiej miłości. Teraz Ona odeszła i to już nie ma większego znaczenia. Minione marzenia nocne i było to więcej niż tylko kobieta i mężczyzna. To była MIŁOŚĆ bez dyskusji, a moje życie już nigdy nie będzie takie samo. Ona już odeszła, ale Ona była tutaj i JEJ obecność wciąż jest w powietrzu. Oh, co za smak ludzkiej miłości. Teraz Ona odeszła i to już nie ma większego znaczenia. /Willie Nelson/

To już czwarty miesiąc, gdy brak mi Twoich słów. To już czwarty miesiąc, gdy chciałbym zobaczyć Ciebie znów. To cztery miesiące bólu i cierpienia. To cztery miesiące, gdy Ciebie tu nie ma. Od czterech miesięcy zapalam Tobie znicze. Od czterech miesięcy myślę tak jak Nietzsche. Cztery długie miesiące, są jak całe wieki. Cztery długie miesiące nie całowałem Twojej powieki. Już od czterech miesięcy myślę, jak asceta. Już od czterech miesięcy nie płynie dla mnie rzeka. Miesiące cztery są tak bardzo puste. Miesiące cztery męczę się nim usnę. Przez cztery miesiące mam Ciebie przed oczami. Przez cztery miesiące zmagam się ze wspomnieniami. Więc przymnij mnie do siebie, a najlepiej wróć. Nie zostawiaj samego, więc wróć do mnie, proszę Ciebie wróć.

Kocham noc, bo mam nadzieję, że przydziesz do mnie we śnie. Kocham dzień, bo mogę myśleć o Tobie, a gdy Cię odwiedzam, porozmawiać. Brakuje mi dni, którymi mógłbym cieszyć się razem z Tobą. Nie lubię poranków, bo gdy budzę się nie ma Ciebie u mego boku. Nie lubię wieczorów, bo gdy kładę się spać, nie mogę przytulić się do Ciebie.Tak dużo pytań i brak odpowiedzi. Dlaczego?

Miałem piękne marzenia i plany, zbudować dla nas dom, W którym bylibyśmy szczęśliwi do późnej starości. Lecz ktoś lub coś pokrzyżowało te plany, które pozostaną niezrealizowane. Teraz rozpocząłem inną budowę, która nie stanowi napewno radości, co najwyżej wyciska łzy z oczu, ale niech świadczy o pięknej miłości. A pewnego dnia zamieszkamy tam razem i po całe wieki, nawet wtedy, gdy będziemy mieli zmknięte powieki. Tak więc kiedyś dołączę do Ciebie i będziemy znów razem, Mogli patrzeć na siebie, pomimo, że ja w piekle, Ty w niebie.

Kiedy Ciebie nie ma, jest mi bardzo źle, Przytłacza mnie samotność, po prostu duszę się. Nocami tylko marzę, nawet jeśli śpię, Odczuwam wciąż samotność, wtedy płakać chcę. Otuchy mi dodaje nieustanna myśl, Że wnet się spotkami przytulę Cię. Cieszyć się będę rozkoszą, którą dajesz mi. Więc myślami błądzę, nie poddaję się. Czekając wiciąż na chwilę, gdy kochać będę Cię. Liczę ciągle chwile, liczę tylko dni, Kiedy Cię zobaczę, i w ramiona wezmę swe. Bo tak być już musi, że tylko Ty i ja, Będziemy wkrótce razem miłością cieszyć się. Chociaż niepowodzeń wiele w życiu jest, To ciągle Ciebie kocham, w Tobie kocham się. Leszek

Jeżeli mówię - Kocham -, to spadające październikowe liście, Nie zdołają przykryć mojego uczucia. Nie zmyje ich również listopadowy deszcz, Ani nie zasypie grudniowy śnieg. Nie wymrozi ich styczniowy i lutowy mróz, Za to w marcu wybuchną, niczym wulkan gorący. A lato będzie je pielęgnowało, Żeby nie zginęły. Kochanej Dance od Leszka