Wspomnienie o Ewci
ś.p. Ewa Larissa-Meyer Magister inżynier, specjalista ds. zabezpieczeń reaktorów jądrowych, szybowniczka, absolwentka Politechniki Warszawskiej, dawny pracownik kieleckiego Chemaru, Politechniki Świętokrzyskiej, Instytutu Badań Jądrowych w Świerku, Agrometu i warszawskiego Urzędu Dzielnicy Ursynów. Ewa była kobietą renesansu o wszechstronnych zainteresowaniach, żywym intelekcie i błyskotliwym poczuciu humoru, wielbicielką dobrej literatury i muzyki, mistrzynią rękodzieła artystycznego, miłośniczką kotów i duszą towarzystwa. Jej żywy temperament ubarwiał życie rodziny i przyjaciół, zaś ciepło, życzliwość i gotowość niesienia pomocy sprawiały, iż była powszechnie lubiana i szanowana. Ewa osierociła siostrę bliźniaczkę – Hanię, dziennikarkę, ostatnią spośród trzech konstancińskich Meyerówien. Pozostawiła po sobie niewyobrażalną pustkę. „Rozstania przychodzą nagle i tak sobie Najdłuższe to rozstanie po którym się żyje Jakby serce pękło i nic się nie stało Rozstania co przychodzą gdy nic nie wiesz o tym I w taki sposób że nikt nie rozumie" (ks. J. Twardowski)
