Henryk Dobronski

Błękit i kamień ”Cóż się dziwić błękitowi, cóż się dziwić kamieniowi, Myśmy wszyscy sobie bliscy, myśmy wszyscy jednakowi. Nasze oczy wypłakane nie zagoją się miłością, Kamień leży na nizinach, błękit szumi wysokościom, Wzrok ku górze błękitnieje, kamień w dole kamienieje - Oto ciemne nasze pieśni, oto wierne nasze dzieje. Dziś mija 12 lat od założenia epitafium ku pamięci Mojego Syna Konrada. Dziękuję za wierne trwanie...za modlitwę...za piękne wpisy...za tysiące światełek... Dziękuję za pamięć i ciepłe słowa... Myśmy wszyscy sobie bliscy... Nasze losy takie same... Pozdrawiam sercem Grażyna z rodziną

Tam, gdzie jest nasza niemoc, tam też jest siła. Tam gdzie jest nasza nędza, tam też jest nasza wielkość. Tam, gdzie jest ciemność, tam także panuje światło... Jednak tylko wiara może nam o tym powiedzieć i jedynie nadzieja pozwala nam to usłyszeć. Otulam Pana swoją pamięcią…

Bądź szczęśliwy tam, gdzie Jesteś…♥

Nigdy nie jesteśmy tak bardzo bezbronni wobec cierpienia jak wtedy, gdy kochamy.

Samotność,
Ogromna perła samotności, w niej się ukryłam…
Jestem sama.
Jestem sama, a więc jestem niczym…

Smutne światełko pamięci…

Dziś nowy pejzaż maluje czas na palecie przemijania miesza barwy dnia które nie chcą zastygnąć w określonym kolorze pejzaż mieni się chwilą której nie można zatrzymać Niedzielne światełko pamięci.

„Gdzie mieszka miłość Nie wiem Może w uśmiechu Czasem ją słychać W śpiewie A czasem W echu Co to jest miłość Powiedz Albo nic nie mów Ja chce cię mieć Przy sobie I nie wiem Czemu” Ps. Będę rzadziej zapalać światełka wirtualne ze względu na remont w domu, ale zapewniam o swojej pamięci…

• Księga życia – najtrudniejszy kanon świata Jest w niej wszystko, co nam tylko jest pisane Są kolejne nasze wiosny, całe w kwiatach, i marzenia nigdy nie wypowiedziane. Ty wędrujesz po niebieskich połoninach Szlakiem, którym wędrowało już tak wielu. Tam, gdzie wszystko się dopełnia i zaczyna. Kiedyś na nim się spotkamy…

Czasem tak po ludzku współczujesz nam Boże Bo nawet Ty nie zawsze Pomóc nam już możesz Nie żebyś boskość swą czy moc Bożą tracił Lecz zbyt jasno widzisz Że my mali tacy Samotni jak gwiazdy Które w ruch puściłeś Lub jak kruche gałęzie Którym wiatr skradł siłę… Pamiętam…(♥)(♥)(♥)

„Pokorna miłość jest potęgą, z którą żadna siła równać się nie może.” Fiodor Dostojewski Światełko mojej nieustającej pamięci na dzisiejszy dzień... Bliskim dziękuję za pamięć o moim Synu Konradku w Dniu Urodzin, za słowa pokrzepienia, za zrozumienie… za wspólny sierocy los... Z serdecznym pozdrowieniem Grażyna z rodziną Przytulam…