"Ludzie są razem nie tylko wtedy,
gdy się znajdują obok siebie.
Z nami żyje także ten ,
który odszedł, któregośmy pożegnali."

Wszystko przemija,
wszystko jest w ruchu,
każda godzina jak garstka puchu.
I ty, człowieku,
ciągle się zmieniasz,
rodzisz się,
żyjesz,
potem umierasz.
Gdzie jest sens,
gdzie jest cel,
jaki kres życia?
Boże - Ty to wiesz,
więc mów,
bo pytam,
gdzie jest sens?
Sensem jest miłość,
celem Ty - Panie.
Śmierć to nie nicość,
lecz zmartwychwstanie.
I po to człowiek został stworzony,
żeby przez życie mógł być zbawiony.

Ksiądz Jan Twardowski

ŚPIESZMY SIĘ...

Śpieszmy się kochać ludzi tak szybko odchodzą
zostaną po nich buty i telefon głuchy
tylko to co nieważne jak krowa się wlecze
najważniejsze tak prędkie
że nagle się staje potem
cisza normalna
więc calkiem nieznośna jak czystość urodzona
najprościej z rozpaczy
kiedy myslimy o kimś zostając bez niego. 
Nie bądź pewny że czas masz
bo pewność niepewna zabiera nam wrażliwość
tak jak każde szczęście przychodzi jednocześnie jak patos
i humor jak dwie namiętności
wciąż słabsze od jednej
tak szybko stąd odchodzą
jak drozd milkną w lipcu
jak dźwięk trochę niezgrabny
lub jak suchy ukłon
żeby widzieć naprawdę zamykają oczy
chociaż większym ryzykiem rodzić się niż umrzeć
kochamy wciąż za mało i stale za późno. 
Nie pisz o tym zbyt często lecz pisz raz na zawsze
a będziesz tak jak delfin łagodny i mocny. 
Śpieszmy się kochać ludzi tak szybko odchodzą
i ci co nie odchodzą nie zawsze powrócą
i nigdy nie wiadomo mówiąc o miłości
czy pierwsza jest ostatnią czy ostatnia pierwszą

Sonett der Seele

Willensdrang von tausend Wesen Wogt in uns vereint, verklärt:
Feuer loht und Rebe gärt Und sie locken uns zum Bösen.
Tiergewalten, kampfbewährt, Herrengaben, auserlesen,
Eignen uns und wir verwesen Einer Welt ererbten Wert.
Wenn wir unsrer Seele lauschen,
Hören wirs wie Eisen klirren,
Rätselhafte Quellen rauschen,
Stille Vögelflüge schwirren ...
Und wir fühlen uns verwandt Weltenkräften unerkannt.

(Hugo von Hofmannsthal, 1874-1929)

ZA OKNEM NOC,
PATRZĘ W GRANATOWE MILCZENIE NIEBA
I SZUKAM KOLEJNEJ NOWEJ GWIAZDY
NA FIRMAMENCIE NIEBIESKIM.
NIE PŁACZĘ ,
CHOĆ ŁZA SPŁYWA PO POLICZKU,
NIE MÓWIĘ CHOĆ KRZYCZY CAŁE CIAŁO.
TYLKO MILCZENIE I CISZA JEST NA MIEJSCU
BO KAŻDE PYTANIE JEST ZBYT BOLESNE
A ODPOWIEDZ Z POKORĄ
NIE CHCĄ JAKOŚ NADEJŚĆ.
ŚWIAT SIĘ ZATRZYMAŁ.
TO ZATRZYMANIE JEST MOJĄ MODLITWĄ.
PROŚBĄ NIE O ZROZUMIENIE
ALE O POGODZENIE SIĘ Z BIEGIEM ŻYCIA...
BO ŻYCIE PŁYNIE,
OTWIERAM OCZY I PATRZĘ W GWIAZDY,
KTÓRE CIĄGLE SĄ ALE JUŻ GDZIE INDZIEJ.
TAK I JA CHOĆ JESZCZE Z PRZERAŻENIEM
WBITY W ZIEMIĘ,
MAM IŚĆ...
POMOŻE MI
CZAS...
WIĘC CZEKAM NA CZAS,
KTÓRY KOI,
LECZY I JEST NAJLEPSZYM PRZYJACIELEM CZŁOWIEKA...
NA CZAS ,
KTÓRY UMIE POZSZYWAĆ NAWET NAJWIĘKSZE RANY
I POZWALA ŻYĆ,
KTÓRY KAŻE MI DALEJ ŻYĆ,
BO JESZCZE NIE MA DLA MNIE MIEJSCA NA GRANATOWYM NIEBIE....

Wieczny odpoczynek racz mu dać Panie,
a światłość Twoja niech go uszczęśliwia na wieki.
A nas tutaj,
na tym "łez padole",
póki co niech pociesza nadzieja
i dążenie do Boga -
Najwyższej Prawdy i Dobra,
które są źródłem wiecznego szczęścia.