Dziś mija siedem lat od tych tragicznych wydarzeń. Nigdy bym nie pomyślała, że moje życie tak się wywróci. Wspomnienia tego tragicznego dnia wciąż żywe, wzbudzają żal, smutek i rozpacz. Czas mija, a ja uczę się żyć z tym bóle. Chciałabym o tym zapomnieć, nie pamiętać o tym, że Ciebie już tutaj nie ma. Powinnam żyć z myślą, że niedługo się spotkamy na kawie, znów porozmawiamy, pożartujesz sobie ze mnie... jest jednak inaczej. Kris wiem, że nie chciałeś nas skrzywdzić... wiem...Niczego w życiu nie jestem tak pewna jak tego, że nie myślałeś, iż tak to się skończy. Myślałeś, że to będzie inaczej. Niestety w życiu nie zawsze można liczyć na tych, których kochamy. Nie raz powtarzałam i będę powtarzać, że gdybyś nie miał nadziei na ratunek, że ktoś Cię dostrzeże dziś byś żył. Niestety stało się inaczej... Ktoś po prostu stwierdził, że pewnie tam będzie lepiej dla Ciebie. Mam nadzieję, że jesteś szczęśliwy, bez cierpienia, bólu, trosk i zmartwień. Chciałabym, żeby wszystko tam zostało wyjaśnione, abyś mógł spokojnie czekać na nas. Bądź szczęśliwy Kris i nie patrz na to co tu pozostało, co jest, co trwa... Nie jest łatwo, ale damy radę...Musimy...z Bogiem i z Twoim wsparciem jest łatwiej to wszystko znieść. Śpij... niech Dobry Bóg ma Cię w opiece... (*)

Mijający miesiąc był dla mnie bardzo trudny i bolesny. Wciąż boli jej odejście...Pocieszam się jednak tym, że ona jest z Tobą...że znów masz ją dla siebie...Wszyscy kiedyś odejdziemy, ale przedwczesne odejście zawsze boli...zwłaszcza, że tak jak i Ty tak i ona mogła jeszcze żyć...Mniej mnie tutaj, ale myślą i pamięcią, modlitwą oraz z zapalonym płomuczkiem pamięci jestem każdego dnia. Ostatnio zaczęłam pracować dla nieba, zajęłam się wolontariatem, aby móc oderwać się od tych myśli, które mnie tak bardzi bolały i przygnębiały...Może jest mnie tutaj mniej, ale to nie dlatego, że nie pamiętam...Ja po prostu nie wierzę wciąż w to, że Ciebie już z nami nie ma, że muszę szukać Ciebie wśród osób, które już odeszły...Ja w to nie wierzę, bo dla mnie Ty wciąż żyjesz...i żyć będziesz...A ci dla których umarłeś domagają się tej pamięci, bo nie pamiętali o Tobie za życia i pewnie teraz chcą się zrekompensować... za późno... Ja pamiętam i pamiętać będę, a to jak pamiętam nie powinno być czyimś zainteresowaniem. Ale to tyle w tym temacie. Śpij spokojnie. Ja sobie poradzę. Mam wsparcie wielu osób, mam Twoje wsparcie i mam wsparcie Boga...To mi wystarczy by móc stawiać czoło tym, którzy chcą za wszelką cenę mnie zniszczyć...