różyczka dla Ciebie Krzysiu....

Pamiętam Krzyśka z okresu szkoły podstawowej. Już wtedy się wyróżniał – swoją wrażliwością i odwagą bycia sobą. Nie oceniał innych, sam liczył na zrozumienie i akceptację. Był prawdziwym humanistą, poszukiwał prawdy o sobie i świecie pisząc wiersze, dojrzałe nad wiek. Dość wcześnie wykształcił u siebie gust muzyczny, przygodę z tworzeniem muzyki zaczął natomiast od gry na harmonijce. Angażował się całkowicie we wszystko, czym się zajmował, dążąc do mistrzostwa. Cieszył się wolnością, tym wiatrem we włosach, gdy przemierzaliśmy rowerem trasy stałe oraz nowe. Niestety, w późniejszych latach nasze drogi się rozeszły, spotykaliśmy się sporadycznie, przypadkowo. Z pewnością Krzysiek odcisnął pozytywny ślad w życiu wielu osób, z którymi zetknął go los – w moim na pewno. Składam wyrazy współczucia rodzicom Krzysia i innym osobom, którym był bliski. Przytoczę tu fragment wiersza pt. „Najlepiej-najgorzej“, który Krzysiek napisał w 1995 roku, mając niespełna 14 lat: „Najlepiej cieszyć się tym, co nowa myśl niesie, nie myśleć o piekle, nie myśleć o niebie, życie wieść pełne szczęścia i uniesień. Najgorzej być ofiarą samego siebie.“

" NASZYCH SERC BICIEM BYŁEŚ.. W NASZYCH SERCACH I NASZEJ PAMIĘCI NA ZAWSZE BĘDZIESZ..."

Liczy się tylko Świat, w którym Ty jesteś, Krzyniu. Kiedyś mój czas odmierzały wydarzenia z Twojego życia, teraz - Rocznice Twojego Odejścia. Ten świat zbyt wolno dla mnie zmierza do końca, każąc mi zbyt długo rozpaczać i cierpieć ... Mam nadzieję, że gdy Cię zobaczę będziesz szczęśliwy w otoczeniu przyjaznych i kochających Cię Istot. Niech Twoja Dusza zazna wiecznego spokoju, niech dostąpi wszystkiego, co Tam jest dobre i piękne... Dwa lata to tak długo,gdy Cię tu zabrakło i tak niewiele, gdy z utęsknieniem czeka się na Spotkanie ... Jeśli mozesz, skróć moje oczekiwanie i zabierz mnie stąd do Lepszego Świata, bym patrząc na Twoje szczęście mogła wreszcie poczuć się szczęśliwa ... Kocham Cię, Krzyniu

Tak dawno nie odwiedzałeś mnie we śnie ... Tak chciałam, żebyś przyszedł ... I przyszedłeś, jak dawniej, w dniu moich imienin. Nie mogę sobie przypomnieć jak wyglądałeś, co mówiłeś ... Wiem tylko, że nie zapomniałeś o mnie ... Łzy kapią na klawiaturę. Przepraszam Krzyniu, że płaczę. Powinnam się cieszyć, a tu łzy ... Dziękuję, że byłeś. Dziękuję, że pamiętasz o swojej mamie. Bądź szczęśliwy w Lepszym Świecie. I pozwól mi szybko pójść do Ciebie, by nastał koniec nieszczęścia i cierpienia ... Mama bardzo Cię kocha, Krzyniu

♥...KRZYSIU MOJA PAMIĘĆ W DNIU TWOICH IMIENIN...BĄDŹ SZCZĘŚLIWY KRZYSIU...WSPIERAJ TWOJĄ KOCHANĄ I ZATROSKANĄ MAMUSIĘ...POZDRAWIAM BARDZO SERDECZNIE KRZYSIU TWOJĄ MAMUSIĘ I ŻYCZĘ JEJ DUŻO SIŁ W POKONYWANIU TEGO SMUTKU I CIERPIENIA...KRZYSIU BĄDŹ SZCZĘŚLIWY TEGO CI ŻYCZĘ Z CAŁEGO SERCA...♥

Dla Ciebie, Krzyniu ulubione, polne kwiaty i moja nieustająca, matczyna miłość. Piszę, a łzy same płyną po policzkach,bo nie mogę Cię uściskać w Dniu Imienin. Wczoraj, w wigilię Twojego Święta zebrałam najbliższą rodzinę. Mam nadzieję, że byłeś duchowo z nami i że cieszyło Cię to spotkanie. Bądź szczęśliwy. Niech spotyka Cię największe dobro, jakie istnieje w Lepszym Świecie, miłość i przyjaźń wszystkich Istot. Niech nigdy nie zabraknie Ci niczego, co Tam jest potrzebne, ani tego, co daje radość i poczucie piękna. Wszystkiego co Tam najlepsze, Krzyniu

Mój cichy szept modlitwy dla Pana....

 * ODESZLI ... ku niebiosom ... ku uciesze Boga .... * SZCZĘŚLIWI teraz są ... dobro na wieczność niosą .... * MY tu ... na ziemi zostaliśmy ... czekając na spotkanie z WAMI ... * PAMIĘTAMY .....

Rok bez Ciebie, Krzysiu. Ani rozpacz, ani tęsknota nie zelżały. Tylko codzienna krzątanina stała się bardziej bezsensowna, a życie - bezcelowe. Nastał czas nieistotny. Myśli wciąż wracają do dni, gdy byłeś. Na ulicach szukam Cię wzrokiem, choć wiem, że nie znajdę. Każde wspomnienie zaciska się na sercu żelazną obręczą. Nasze światy były intelektualną wspólnotą, a teraz zostały rozdzielone. Wciąż zastanawiam się, czy mam powód by trwać. Chciałabym iść do Ciebie, lecz zaproszenie nie nadchodzi. Nie mogę przytulić Ciebie, więc - choć to strasznie boli - przytulam do serca pamięć o Tobie. Kochałeś rozkwiecone, letnie łąki, poranne niebo z pierwszymi promieniami słońca, rozmowy ptaków, zapach jesiennego powietrza, długie spacery, odgłosy kroków przytłumione szelestem liści. Kochałeś jesień... Tylko zima była Ci nieznośna, dlatego zapalam światełko, byś ogrzał się przy nim, poczuł spokój i szczęście bycia w jasności. Kocham Cię, Krzysiu