Maria Leokadia Dziurda zd. Stasiek (ur. 01.01.1941 w Krebsówce- zm. 09.12.2024 w Bychawie)- Nauczycielka, pedagog, rolnik, pszczelarz, społecznik. Córka Natalii i Jana Stasiek. Dzieciństwo spędziła na wsi Krebsówka (woj. Lubelskie). Pracowała m.in. w sklepie prowadzonym przez rodziców i dziadków. Miała siostrę Krystynę Chmiel.

Edukacja

Absolwentka Technikum Pszczelarskiego w Pszczelej Woli oraz Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie. 

Kariera zawodowa

Pracownik naukowy w Technikum Rolno - Pszczelarskim w Pszczelej Woli. Dyrektorka Zespołu Szkół w Niedrzwicy Dużej. Wśród jej wychowanków i współpracowników byli m.in. Wójtowie Niedrzwicy Dużej czy działacze struktur wojewódzkich.

Jako społecznik

-Inicjatorka budowy Kaplicy w Strzyżewicach,

-Inicjatorka budowy/przebudowy boiska sportowego w Strzyżewicach.

-Radna gminy Strzyżewice.

-Przedownicząca PZERiI koła Strzyżewice.

-Człońkini w społecznej radzie Szpitala w Bychawie.

Życie prywatne

Prywatnie miłośniczka pszczelarstwa, rekodzieła, genealogi, książek i podróży. Kilkakrotnie odwiedziła m.in. Ziemię Świętą. Wśród bliskich znajomych nazywana "Marysią". Katoliczka. Zmarła w Szpitalu w Bychawie. Miała syna Sławomira oraz wnuków Pawła i Wojciecha. Prababcia Wiktora (ur.2024). Matka, żona, babcia, prababcia, siostra, ciocia, przyjaciółka.  

 Cytaty:

-Szanujcie się bo nikt inny was nie poszanuje (Do siostr Juli i Natali Chmiel)

-W tych chorym starym ciele jest zamknięta i uśmiechnięta dziewczyna. Teraz ma ograniczenia.

-Jestem dumna z jego kariery zawodowej i ciesze się że stanełam na jego drodze. (O swoim wychowanku -Wójcie Niedrzwica Duża)

-Szanuj starszych, w tej starej skorupie skrywa sie dziecko/nastolatek.

-Miałam dobre życie

-W najwiekszych marzeniach nie sądziłąm, że odwiędzę kilkakrotnie Ziemię Świętą.

-Nie smućcie się jak odejdę, zmówcie modlitwę i wznieście toast za moją Pamięć czymś dobrym i mocniejszym.

-Pracowałam zawodowo w czasach bardzo trudnych, ale było więcej życzliwości i szacunku wśród ludzi.

-Pracowałam całe życie z młodymi i im ufam i wierzę. 

-Jak widzę swoich wychowanków z rodzinami, w pracy, uśmiechniętych, szczęśliwych i dobrych- ciesze się że brałam udział w ich kształtowaniu.