Maciej Pyrek

Chociaż odszedłeś,
Choć Cię już nie ma,
Dla nas żyć będziesz
Nadal wspomnieniem....

Minęły już dwa lata od Twego odejścia Maciusiu!
Wiemy, że nie umiera ten kto trwa w pamięci i sercach żywych.
Zniknąłeś nam z oczu, ale z naszych serc nigdy nie znikniesz.

Mija rok... Kochany, Patrzę na Twoją uśmiechniętą buzię i nie wierzę... wciąż nie wierze, że Ciebie nie ma tu z nami. Nie potrafię powstrzymać łez a serce pęka mi z bólu. I nie ma takich słów ani takiej miary by określić jego rozmiar. Nie zdążyłam powiedzieć że Cię kocham, ale mam nadzieje że to wiedziałeś...

Choć często świeci słońce na błękitu niebie Zgasł nagle Twego życia jasny promień słońca Pośród nas kochany Maciejku od roku nie ma już Ciebie... Pozostał smutek, rozpacz, tęsknota bez końca. Przestało bić najlepsze z serc, tak kochające życie i ludzi Lecz żadna Cię krzywda nie dotknie już i żadna łza Cię nie obudzi

Z wyrazami szacunku z uwagi na Nasza dawną przyjaźń, spoczywaj w spokoju kolego...

Żałobny ogień żywiąc się śmiercią płonie dziś blaskiem życia wiecznego szalejący wicher nad grobami się unosi łamie drzewa gasi znicze na cmentarzu opadają liście na groby dzieci co matki wczoraj do serca tuliły Duchem Świętym płonie dzisiaj ziemia przebudziły się pomniki Aniołów białe róże na grobach dzieci lśnią jak diamenty w blasku nieba płacz matek przenika wszechświat ich myśli łączą się z uśpionymi na wieki Wiosna otula groby dzieci wiatr pieśń żałobną nuci bez końca jest pełna wspomnień bólu i tęsknoty dusze zbudzone słuchają kwilenia cichy lament bezbronnych istot tonie w atramentowej nocy Na mogiłach gasną znicze wiatr zdmuchuje iskry krwawe niebo rozświetlone milionami gwiazd wśród nich księżyc jak perła jaśnieje łzy zaklęte na ziemie wylewa na groby niewinnych co tam spoczywają i zawsze czekają na modlitwy Chmury pędzlem wiatru malowane pędzą ku ziemi w pośpiechu wiatr gra ostatnie żałobne melodie duszom uwięzionym w krainie milczenia niech spoczywają w spokoju na wieki Diament róż i księżyc perłowy to hołd złożony niewinnym Aniołom życie na ziemi przemija powoli wszechświat nie zna zagłady istnienia w przejawie wszelkim ,w każdej postaci wszystko na świecie tylko się zmienia

O śmierci nie warto myśleć, bo ona bez naszej pomocy o nas myśli.
H. Sienkiewicz

Wszystko na świecie ma swe przeznaczenie,
Lecz jedno pozostaje na zawsze... wspomnienie.