Małgosię pamiętam kiedy była jeszcze w brzuszku swojej Mamy, potem w wózku. Ja starsza sąsiadka bawiłam się z Jej bratem tylko trochę młodszym ode mnie, a na Małgosię długo nie zwracałam uwagi, bo była dla mnie za mała. Potem pamiętam jak chodziła do szkoły, mała, drobna z dużymi oczyma, ale bardzo pogodna i niezwykle żywa. Pomagałam jej później w przygotowaniach do liceum już jako studentka. Zawsze się zastanawiałam jak ona to robi, że się w ogóle nie zmienia. Wciąż dziewczęca, nawet kiedy syn dorósł wyglądała jak jego starsza siostra, a nie mama. Z wielkim sercem dla innych tyle lat pracowała na rzecz dzieci, pełna pomysłów nie licząc czasu, który na to poświęca. Jeszcze zimą przed świętami uśmiechająca się jak zawsze, pełna pogody składała życzenia. Taką pozostanie w mojej pamięci