MARTA SAŁACKA

W daleką podróż zabrał Cię Bóg,
Jedną, jedyną nadzieję nam dając,
Że kiedyś przekroczą też niebios próg,
Ci, którzy tutaj w bólu zostają.

Martusiu choc nie mialam okazji Cie poznac to ciesze sie ze moglam byc przy Tobie w chorobie przez bloga na ktory zagladam co chwila. Piekne slowa, ktorymi opisywalac Jezusa, Jego milosc zmienily moje nastawienie do wszystkiego. Tesknie za Twoimi wpisami i mysle o Tobie w kazdej chwili. Niech Bog ma Cie KOchana Martusiu i Twoja rodzine w swojej opiece. Dziekuje Ci za wszystko.

Nie ten żył długo, kto liczne miał lata,
lecz ten, kto zrobił wiele dobrego dla świata.
A. Naruszewicz

“Daj Panie, Jej duszy wieczny odpoczynek,
a światłość Twoja niech odbija się w Jej oczach.
Kto Cię poznał,kochał. Kto Cię kochał, opłakuje.”

„Ludzie przychodzą, ludzie odchodzą. Wiemy o tym, ale za każdym razem, gdy się to zdarza, jesteśmy zaskoczeni. To jedyna rzecz w naszej egzystencji, której możemy być pewni, ale często łamie nam serce.” Zwłaszcza gdy odchodzi ktoś tak młody. Marta śpij spokojnie.

Wszystko na świecie ma swe przeznaczenie,
Lecz jedno pozostaje na zawsze... wspomnienie.

Tak krótko byłaś naszą radością.... Marta nauczyła Nas tak wiele, choć tak wielu z Nas nie znało Jej wcale, a traktowało jak bardzo bliską osobą. Pamiętam na zawsze wpis na Jej blogu: "patrzmy i szukajmy oczu Boga" Nauczyłaś mnie tego i bardzo Ci dziękuję, za to jak Nam wszystkim przypomniałaś jak ważny jest Bóg, jak z pokorą trzeba przyjmować Jego wyroki i plany wobec Nas. Nauczyłaś nas siły, radości z małych rzeczy, doceniania tego co mamy. Każdy z Nas czytając Twojego bloga zaczął zwracać uwagę na te wszystkie małe rzeczy, których często nie zauważamy. Ty nam o nich przypomniałaś: o miłości, o wierze, o nadziei, o wsparciu i rodzinie. Dziękuję Ci za to...Nie przeżyłaś wielu lat, ale dla innych zrobiłaś więcej niż inni przez długie lata życia. Dałaś nam siłę - dzięki tej sile nigdy o Tobie nie zapomnimy i zawsze pozostaniesz w Naszych sercach...na zawsze

Wiadomość o odejściu do wieczności Martusi wstrząsnęła nami dogłębnie. Nie możemy wprost uwierzyć, że nie ma Jej już wśród nas. Jej życiowa energia i pogoda ducha były radością dla nas wszystkich. Trudno pogodzić się z tak wielką stratą. Jej śmierć spowodowała pustkę w sercach wszystkich, którzy Ją znali:(

Martuniu Aniołeczku..żałuje, że nie miałam okazji poznać Cię osobiście, choć znam tylko Twojego brata z pracy, mam wrażenie jakbym straciła bardzo bliska mi osobę..cały czas mam Cię przed oczami, Twoje radosne zdjęcia z fb i te smutne, które zamieściłaś na swoim niezwykłym blogu. Czytałam go zawsze za łzami w oczach i cały czas wierzyłam, że wyzdrowiejesz...Moja mamusia też zmarła w męczarniach na raka i teraz razem patrzycie na swoje dzieci z góry...Nie ma słów, które mogłyby dodać otuchy rodzinie, ale łączę się w bólu, bo sama przeżyłam taką tragedię i wiem jak pęka Wam serce... Życie jest piękne, żyć bardzo chciałaś.. Bóg Cię powołał, odejść musiałaś. :( Na zawsze w naszych sercach Martuniu [*]

Na zawsze zapamiętam Ciebie,Twoją historię i miłość jaką obdarzyłaś nas wszystkich.Śpij w spokoju ANIOŁKU {*}...