Moje wspomnienie dotyczy lat 80. Mietek zainteresował się moją opowieścią o Tacie, Henryku Derwichu, rysowniku i satyryku. Zrobił film o Nim ("Z życia", 1985), gdzie tyle razy pojawiała się Jego pechowa "trzynastka" (i 13.10.1983 roku zmarł). Nekrolog Mietka dotarł do mnie z opóźnieniem (choc - jakby coś przeczuwając - wspominałam Go ostatnio, właśnie w kontekście filmu o moim Tacie); przeczytałam, że w ostatnią drogę wyruszył właśnie 13 lipca i to w piątek... Mietku, teraz jesteś TAM, gdzie mój Tato. Przekaż Mu, że jest ciągle w moich myślach. A Tobie jeszcze raz dziękuję, że pomogłeś utrwalic pamięc o Nim. Kto zrobi film o Tobie??! Małgorzata Derwich

Dziś 13 a do tego piątek… Taki dzień - nawet wielu racjonalistów napawa niepewnością… Nasza dzisiejsza niepewność jest pytaniem: co się teraz z Tobą dzieje? My tego nie wiemy a Ty już to wiesz – ta wiedza - to jest Twój Kaddisz Mietku… Dziś 13 a do tego piątek… Ci z nas, którzy znali Cię najdłużej pamiętają i Harcerza w skórzanej kurteczce, którego rozpierała energia niesienia pomocy ludziom i pamiętają spowolnionego chorobą Mędrca który znał już wagę każdego słowa… Ta pomoc i te słowa to jest Twój Kaddisz Mietku… Dziś 13 a do tego piątek… Wielu mówiło do Ciebie Druhu – mówiła też tak moja Matka, z którą pracowałeś… Dla innych byłeś Towarzyszem Siemieńskim… Wielu ukrywa dziś tamte legitymacje - Ty nigdy nie ukrywałeś swoich przekonań Ta niezmienność to jest Twój Kaddisz Mietku… Dziś 13 a do tego piątek… Kilka zawodowych adresów ostatniego półwiecza: Ul. Marii Konopnickiej, Ul. Jana Pawła Woronicza Al. Stanów Zjednoczonych, Ul. Ordynacka… Kilka tytułów przed nazwiskiem: Redaktor, Reżyser, Filmowiec, Literat, Autor, Kolekcjoner, – więc to jest i Kadisz za Rozełe – i Twój Kaddisz Mietku… Dziś 13 a do tego piątek… Opłatki i Jajeczka w Beście – zwykle do Ciebie należało pierwsze słowo… Były to przypowieści czerpiące z najstarszej kultury a okraszone Twoim poczuciem humoru! Dziś nie ma ani Twoich żartów ani tamtej Besty… Ten brak to jest Twój Kaddisz Mietku Dziś 13 a do tego piątek… Siadałeś z kimkolwiek do stołu i po godzinie byłeś na ty… Czerpałeś garściami wiedzę o ludziach i to było źródło Twojego ciepła dla innych. Dla tego byłeś dla nas nie Mietkiem a Mietuszką… Ta forma imienia to jest Twój Kaddisz Mietuszka Dziś 13 a do tego piątek… W archiwach na żelaznych półkach leżą Twoje filmy i reportaże, na drewnianych regałach stoją książki które pisałeś, jest tam i ta, którą sam wydałeś – ta dla Twoich wnuków… Nośniki pamięci – papier, celuloid, kasety, dyski, płyty, chipy - ale najważniejsze z nich są ciągle nasze szare komórki. A to jest i Kaddisz z Szargorodu i Twój Kaddisz Mietuszka Staszek

To były piękne lata przełomu 50/60. UW i grupa zapalonych instruktorów ZHP którym przewodził Mietek. Był dla nas przyjacielem przez duże P, opiekunem i doradcą. WSZYSCY GO lubili, a on wszystkim tym samym się odpłacał. Kochaliśmy Mietka, Jego Lidkę i pierworodnego Krzysia, który z Mamą spędzał u nas wakacje. To było strasznie dawno,byliśmy wszyscy tacy młodzi i zwariowani.Strasznie nam żal, że na tyle lat straciliśmy ze sobą kontakt. Takie jest niestety życie. A teraz Ciebie Mietuchna już nie ma.