Mirwais Hamidi

"Matka, bez kwiatów i bez życzeń, Matka ze łzami w oczach od rana, Matka do, której nikt nie zadzwoni, Nikt dziś nie powie Mamuś kochana, Matka odwracająca wzrok na ulicy od młodych ludzi, Ta, która dziś jest cała krzykiem Matka żyjąca wspomnieniem..."

Witam serdecznie, > Kilka dni temu dowiedziałam się o tragicznej śmierci > Mirwaisa i nie potrafię o tym przestać myśleć, dlatego > postanowiłam do Państwa napisać. > Chodziliśmy z Mirwaisem na tą sama uczelnie na > Bobrowiecką, poznałam go na obozie językowym w Ustroniu, > a Sylwestra 2000 spędziliśmy razem ze wspólnymi znajomymi > na Słowacji. I tak jak opisali go już jego znajomi, że > wystarczyła chwila żeby go polubić to fakt, to nie są > puste słowa. > Jak się pojawiał gdzieś w towarzystwie zwracał na > siebie duża uwagę, przede wszystkim wyróżniającą się > urodą i pięknymi, ciepłymi oczami oraz uroczym, szczerym > uśmiechem. Był duszą towarzystwa z która chciało się > przebywać, rozmawiać. Można go było bardzo szybko > polubić, pokochać a odwdzięczył się tym samym. Dbał o > innych i zawsze był gotowy pomóc. Dlatego nie mogę > przestać myśleć o tym, dlaczego tacy dobrzy ludzie tak > szybko odchodzą. Odszedł za wcześnie, dużo za wcześnie. > > My, którzy go znaliśmy naprawdę jesteśmy > szczęściarzami, ze ktoś taki jak Mirwais pojawił się w > naszym życiu. > To była niezawiniona śmierć. > Łączę się w bólu, > Manuela Górak > Ps. Pani Izabello, ja też jestem matka i nawet nie chce > myśleć, że może mnie kiedyś spotkać taka tragedia jaka > spotkała Pani rodzinę, ale proszę się trzymać. W > chwilach gdy będzie Pani brakowało syna proszę > przypomnieć sobie jego uśmiech. Mirwais na pewno nie > chciał by widzieć smutku na Pani twarzy.

serdeczne wyrazy wspolczucia

Żadna noc nie może być aż tak czarna, żeby nigdzie nie można było odszukać choć jednej gwiazdy. Pustynia też nie może być aż tak beznadziejna, żeby nie można było odkryć oazy. Pogódź się z życiem, takim jakie ono jest. Zawsze gdzieś czeka jakaś mała radość. Istnieją kwiaty, które kwitną nawet w zimie. Życzę ci odwagi, jaką ma słońce, które codziennie od nowa wschodzi nad wszelką nędzą świata. Niektórzy po zapadnięciu zmroku już nie potrafią uwierzyć w słońce. Brakuje im tej odrobiny cierpliwości, aby doczekać nadchodzącego poranka. Kiedy przebywasz w ciemnościach, spójrz w górę. Tam czeka na ciebie słońce. Ono nie omija nikogo. Ciebie też nie ominie, jeśli nie schowasz się w cień. Z każdym dobrym człowiekiem, który zamieszkuje ziemię, wschodzi jakieś słońce. Phil Bosman

A nadzieja znów wstąpi w nas, Nieobecnych pojawią się cienie. Uwierzymy kolejny raz, W jeszcze jedno Boże Narodzenie. I choć przygasł Świąteczny gwar, Bo zabrakło znów czyjegoś głosu. Przyjdź tu do nas i z nami trwaj, Wbrew tak zwanej ironii losu. Daj nam wiarę, że to ma sens, Że nie trzeba żałować przyjaciół. Że gdziekolwiek są dobrze im jest, Bo są z nami choć w innej postaci. I przekonaj, że tak ma być, Że po włosach tych wciąż drży powietrze, Że odeszli po to by żyć. I tym razem będą żyć wiecznie. Przyjdź na świat, By wyrównać rachunki strat. Żeby zająć wśród nas, Puste miejsce przy stole. Jeszcze raz pozwól cieszyć się dzieckiem w nas, I zapomnieć że są puste miejsca przy stole. A nadzieja znów wstąpi w nas, Nieobecnych pojawią się cienie. Uwierzyli kolejny raz, W jeszcze jedno Boże Narodzenie. I choć przygasł świąteczny gwar, Bo zabrakło znów czyjegoś głosu. Przyjdź tu do nas i z nami trwaj, Wbrew tak zwanej ironii losu. Przyjdź na świat, By wyrównać rachunki strat. Żeby zająć wśród nas, Puste miejsce przy stole. Jeszcze raz pozwól cieszyć się dzieckiem w nas, I zapomnieć że są puste miejsca przy stole. Przyjdź na świat, By wyrównać rachunki strat. Żeby zająć wśród nas, Puste miejsce przy stole. Jeszcze raz pozwól cieszyć się dzieckiem w nas, I zapomnieć że są puste miejsca przy stole. „Kolęda dla nieobecnych” - Beata Rybotycka

"Kiedy mówisz"... Nie płacz w liście, nie pisz, że los Ciebie kopnął. Nie ma sytuacji na ziemi bez wyjścia. Kiedy Bóg drzwi zamyka to otwiera okno, Odetchnij, popatrz, spadają z obłoków male wielkie nieszczęścia, potrzebne do szczęścia, a od zwykłych rzeczy naucz się spokoju i zapomnij, że jesteś gdy mówisz, że kochasz" Ks.Jan Twardowski

Człowiek dopóty nie dba o groby,
dopóki nie złoży w nich cząstki samego siebie.
B. Prus

Kochani Rodzice,
Przeszedłem tylko do sąsiedniego pokoju
Nadal jestem sobą...
I dla siebie jesteśmy tym samym, czym byliśmy przedtem...
Zatem nazywajcie mnie jak zawsze...
Nie zmieniajcie tonu głosu, nie róbcie poważnej i smutnej miny...
Śmiejcie się, tak jak dawniej robiliśmy to razem...
Uśmiechajcie się, kiedy myślicie o mnie, módlcie się za mnie...

Jest taki dzień w roku...Kiedy refleksja w serce się wkrada,
deszczowy zazwyczaj i zimny...dzień...1-ego listopada.
To taki czas zadumy, modlitwy nad zmarłych duszami.
Choć ICH już nie ma wśród nas...kochamy nadal, więc pamiętamy.
Patrzę na płomień tlący się w zniczu.Smutek i żal się we mnie budzi.
Spoglądam w niebo i zadaję pytanie:„Dlaczego Boże, zabierasz dobrych ludzi?”
Zabierasz tych, co mają serca szlachetne.A Ci bez niego po ziemi stąpają.
Dlaczego śmierć musi rozdzielać tych...którzy tak bardzo się kochają.
Kiedy już opuszczam bramy cmentarza...zmarłe dusze żegnam powoli...
Nie proszę Boga o życie, ale mam nadzieję...że za rok tu przyjść mi pozwoli...

Śmierć gwałtownie przerwała nitkę Twego życia.
Oderwała od bliskich tak kochanych ludzi.
Leżysz tam w ciemnym grobie, czekając na chwilę
Gdy znów spotkasz się z nami gdy Bóg Cię ze snu zbudzi.
Dziś na grobie ogarek świecący tli się mały.
Płyną słowa modlitwy.
Oni Cię kochali.
Proszą Boga by dał Ci spokój i wytchnienie.
Zmazał grzechy, wybaczył i dał Ci zbawienie.
W pamięci wszystkich zostaniesz, w sercach co kochały.
W szczerych słowach modlitwy za Ciebie szeptanych.