Łukasz Pawluszkiewicz

Jakie to życie jest krótkie... Jedno tchnienie a potem pustka -w sercu, w domu, w powietrzu i nawet jest w Twoim grobie... To była chwila, sekunda, moment... jak Bóg odebrał Ci mowę... Jak przestałeś widzieć i słyszeć piękny szum marznącej pogody... Ten las był Twoim lasem, ten dom był Twoim domem... a teraz... ślady zostały... Twoich i naszych dróg, zakrętów i mrugnięć...

„Nie stój nad mym grobem i nie roń łez. Nie ma mnie tam; nie zasnąłem też. Jestem tysiącem wiatrów dmiących. Jestem diamentowym błyskiem na śniegu lśniącym. Jestem na skoszonym zbożu światłem promiennym. Jestem przyjemnym deszczem jesiennym. Kiedy tyś w porannej ciszy zbudzony Jestem ruchem - szybkim, wznoszonym, Ptaków cichych w locie krążących Jestem łagodnym gwiazd blaskiem nocnym. Nie stój nad mym grobem i nie roń łez. Nie ma mnie tam; nie zasnąłem też. Nie stój nad mym grobem i nie płacz na darmo. Nie ma mnie tam. Ja nie umarłem." Mary Frye

Wokół mojej głowy myśli tysiące, Kto zdoła uleczyć me serce krwawiące?! Serce krwawiące,złudne to nadzieje Wszystko teraz we mnie się dzieje... Nie mogę zapomnieć o tym co było, to wszystko brutalnie się zakończyło. Me serce pękło, zostały wspomnienia, W gruzy popadły wszystkie marzenia. Wszystko co było stało się niczym, Każde pragnienie dziś we mnie krzyczy. Czy to się stać musiało?Dzisiaj cierpi całe moje ciało. Me oczy zapłakane,czy kiedyś płakać przestanę?

Śpieszmy się kochać ludzi, tak szybko odchodzą.
J. Twardowski