Robert Walas

Jak stru­mienie i rośli­ny, dusze także pot­rze­bują deszczu, ale deszczu in­ne­go rodza­ju: nadziei, wiary, sen­su is­tnienia. Gdy te­go brak, wszys­tko w duszy umiera, choć ciało na­dal funkcjonuje. ▪▪▪══▪▪▪══▪▪▪ PAMIĘTAM ROBERCIE ▪▪▪══▪▪▪══▪▪▪ Życzę ci od­wa­gi, jaką ma słońce, które codzien­nie od no­wa wschodzi nad wszelką nędzą świata. Niektórzy po za­pad­nięciu zmro­ku już nie pot­ra­fią uwie­rzyć w słońce. Bra­kuje im tej od­ro­biny cier­pli­wości, aby docze­kać nad­chodzące­go po­ran­ka. Kiedy prze­bywasz w ciem­nościach, spójrz w górę. Tam cze­ka na ciebie słońce. Ono nie omi­ja ni­kogo. Ciebie też nie omi­nie, Jeśli nie scho­wasz się w cień. Z każdym dob­rym człowiekiem, który za­mie­szku­je ziemię, wschodzi ja­kieś słońce. /PHIL BOSMANS/ KOCHANI,NIE BĘDĘ DOSTĘPNA DO SOBOTY,ALE JUŻ W NIEDZIELĘ BĘDĘ Z WAMI. ZAPEWNIAM O MOJEJ MODLITWIE DLA NASZYCH ANIOŁECZKÓW. POZDRAWIAM SERDECZNIE.

Straciliśmy CIEBIE, kto był dla Nas najważniejszy... Straciliśmy wszystkie chwile najpiękniejsze.... Straciliśmy Was ANIOŁKI KOCHANE... Lecz w serduszkach na zawsze Was mamy... `•.¸(¯`’•.¸`() ¸.•’´¯)¸.•´
(¯`.•.¸ (¯` █ ´¯)¸.•.´¯) ¯¨˜“ª¤ª“˜¨¨¨¨¨¨˜“ª¤ª“˜¨¨¯ ŚWIATEŁKO PAMIĘCI I MODLITWĘ , OFIARUJĘ TOBIE ANIOŁKU... (❤) (❤) (❤) (❤) (❤) (❤) (❤)

❤ ❤ Złamałam gałąź miłości
umarłą pochowałam w ziemi
i spójrz mój ogród rozkwitł
NIE MOŻNA ZABIĆ MIŁOŚCI
Jeśli ją w ziemi pogrzebiesz
odrasta.....❤ ❤

Niegasnące światełko do samych Bram Nieba.
Niech ono leci i opowie jak ciężko bez Was się żyje.

♥ ♥ ♥ ♥ ♥

By­wają w życiu chwi­le, których ból da­je się zmie­rzyć do­piero po je­go przeżyciu, i wówczas dzi­wi nas, iż zdołaliśmy go znieść.   ◄►◄►◄► ROBERCIE ◄►◄►◄►
                       ⋰⋰⋰⋰⋰⋰⋰⋰⋰⋰⋰⋰⋰⋰⋰⋰⋰⋰⋰⋰  Ludzkie łzy to z jed­nej stro­ny wy­raz og­ro­mu cier­pienia, lecz z dru­giej także ul­ga. Ra­zem z łza­mi wypływa cier­pienie, by zro­bić miej­sce na nową, ko­lejną falę bólu. Inaczej ból przes­tałby się w nim mieścić.

Życie szybko przemija... Czas się nie zatrzymuje... Pamięć pozostaje... Serce ciągle czuje... Wspomnienie, choć bolesne... Zapomnieć nie pozwala... Uczucie nie wygasa... Pozostaje wiara... .ڿڰۣڿ❀❤❀ڿڰۣڿ NIEUSTAJĄCE .ŚWIATEŁKO ....ڿڰۣڿ❀❤❀ڿڰۣڿ.PAMIĘCI ڿڰۣڿ❀❤❀ڿڰۣڿ NIECH ZAWSZE CI PŁONIE...

⊰♥⊱ Są łzy, co jak ogień palą, Są serca, które się nigdy nie żalą, Są winy, na które nie ma sędziego, Więc kiedy płaczę, nie pytaj, dlaczego...⊰♥⊱

Są chwile, które w pamięci zostają. Chociaż czas mija one nie mijają. Cieplutkie światełko w drugą Niedzielę Adwentu , dla Ciebie Robercie. Jesteś wciąż z nami i Jesteś bliżej niż nam się wydaje. ♥ ♥ ♥ ♥ ♥

[...] Tym­cza­sem pas­tor, drob­ny, zgar­biony, o łysej chwiejącej się głowie, coś mówił stojąc na górce roz­grze­banej, pia­szczys­tej ziemi. Przy­sunąłem się bliżej, żeby go usłyszeć. - Pochyl­my się przed Bo­giem, który zesłał nam tę śmierć – usłyszałem, jak mówił do kil­ku­nas­tu zeb­ra­nych na cmen­tarzy­ku osób, przy­tulo­nych do siebie, aby zmieścić się w cieniu wątłej akac­ji. – Podziękuj­my mu za to, tak – podziękuj­my. Śmierć bo­wiem uwal­nia nas od naszych szkod­li­wych na­miętności, od naszych śmie­sznych am­bicji i bez­myślnych dążeń. Czy wiecie, czym są wszys­tkie prag­nienia, które tak nas roz­pa­lają? Otóż – niczym, po­wiadam – niczym. Śmierć uderza nie tyl­ko w tych, którzy umar­li. Ona za­razem ob­naża ni­cość żywych, przy­pomi­na im, że są prochem. Śmierć jest czymś wiel­kim, po­nieważ jest wy­rozu­miałością i prze­bacze­niem. Widzi nasze ułom­ności, naszą krótkowzroczność, nasze grzechy, a jed­nak ot­wiera ra­miona i przyj­mu­je wszys­tkich. Jest pobłażli­wa, więc mi­mo nasze prze­winy bie­rze nas do swo­jego króles­twa, które jest wie­czne i chce tyl­ko jed­ne­go – abyśmy w nim byli! Ro­zej­rzałem się po ludziach. Czy ktoś z nich ro­zumiał słowa pas­to­ra? Sta­li wokół roz­ko­pane­go dołu, mar­kotni i mil­czący, co­raz to ocierając spo­cone, sta­re twarze. (`*•.¸ (`*•.¸ ¸.•*´) ¸.•*´) *✿*° • °*•✿•*° • °*✿* ◕ڿڰۣ◕ڿڰۣ◕ڿڰۣڿ◕ڰۣ◕ڿڰۣ◕ڿڰۣ ✿ ✿
✿ ROBERCIE