WSPOMNIENIE
Nasz Drogi Przyjacielu! Drogi Wojtku!
Stajemy dzisiaj tutaj, w wielkim żalu i zadumie, nad Twoimi prochami, Twoja najbliższa Rodzina, Przyjaciele z Kraju i Zagranicy, Koledzy, Znajomi, słowem – przyjaźni i życzliwi Tobie ludzie. Tak liczni zebrani na tej smutnej uroczystości świadczą o tym, że zaskarbiłeś sobie w ich sercach jakiś ciepły zakątek, a w ich myślach niejedno ciepłe wspomnienie o spotkaniach z Tobą.
Właśnie w głębi naszych serc i umysłów, staramy się nie dopuszczać jednak tej myśli, że, niestety, jest to ostatnie spotkanie z Tobą. A spotkań tych było przecież tak wiele, w różnym czasie i okolicznościach.
Sądzimy, że przed każdym z nas przesuwają się obrazy z tych spotkań
Ot, choćby obrazy z lat dzieciństwa (ur.1 maja1936) i młodości, którą przyszło Ci spędzić w trudnych warunkach wojennych i powojennych w miarę ocalałej Pragi i zburzonej a potem odbudowywanej z trudem Warszawy, jak również przedwcześnie utraconej, ukochanej matki. Mimo tego, wspierany przez Ojca Henryka, podjąłeś trud kształcenia podstawowego i średniego w gronie , do dziś Ciebie wspominającej, braci „Władysławiaków”, czyli GiL im. kr. Władysława IV na Pradze (1948-52), a także wyższego, na Politechnice Warszawskiej na Wydz. Inżynierii Sanitarnej, uzyskując tytuł magistra. inżyniera.(1957-1963)
Obraz, niektórzy z nas do dziś mamy przed sobą, to Twoja niepewna, ale uśmiechnięta mina w oknie pociągu na Dworcu Gdańskim w Warszawie, którym odjeżdżałeś Wojtku do Francji, do Paryża (9.10.1964). Otwierał się przed Tobą nowy, nieznany i trudny etap Twego życia. Twoja druga Ojczyzna, po kilku latach trudnych, pozwoliła Tobie założyć szczęśliwą rodzinę (ślub cywilny w 1965 r. a kościelny w 1974 r. w kść. Polskim w Paryżu) i dochować się dwu synów Tomka (1966r.) i Marka (23.07.1969), zgromadzić wokół Ciebie ludzi życzliwych Tobie i Twojej Rodzinie, tak wśród Polaków, Francuzów i innych narodowości.
Wykorzystując zdobytą wiedzę w Polsce, stałeś się współdziałającym w projektowaniu i wykonawstwie przy realizacji nowoczesnej dzielnicy La Defense w Paryżu jak również wielu innych obiektów w zakresie sieci sanitarnych, centralnego ogrzewania, klimatyzacji .i p poż
Pomimo dzielących nas setek kilometrów i wielu granicznych barier, zawsze byłeś w kontakcie z nami, z Krajem, z Polską. Zawsze żywo reagowałeś na wszystkie wydarzenia, czasami dramatyczne, dziejące się w Twojej starej Ojczyźnie w latach 60-tych i 70-tych XX wieku. Do dziś pamiętamy z wdzięcznością, Twoje wsparcie duchowe, moralne i materialne jakie płynęło od Ciebie do nas, szczególnie w czasie Stanu Wojennego (1981 – 1983)
Twe częste przyjazdy do Kraju, szczególnie po roku 1989, samotnie lub z rodziną, zawsze stawały się wydarzeniem integrującym grupę Twych przyjaciół i znajomych. A wspólne wyjazdy i wycieczki zagraniczne, których byłeś inicjatorem, wspominamy do dziś z rozrzewnieniem. Twoje zainteresowanie Ojczyzną, nie osłabło do ostatnich chwil, Twojego długiego i bogatego w wydarzenia, życia.
Jeszcze na kilka dni przed Twoim Odejściem, w ciężkim stanie walki z wyniszczającą Ciebie chorobą, w rozmowie telefonicznej, pytałeś o sytuacje w gronie swoich najbliższych i dalszych znajomych, nic nie wspominając o dolegliwościach, które Ciebie trapiły.
Byłeś Wojtku człowiekiem życzliwym i dobrym, spokojnym i wyrozumiałym, zrównoważonym, troskliwym mężem i ojcem, otwartym na pomoc i radę dla Rodziny i Przyjaciół .
Jesteśmy przekonani, że takim pozostaniesz w naszej pamięci do końca naszych dni.
Spoczywaj w spokoju w ojczystej ziemi, zgodnie z Twoją wolą, - Nasz Drogi Przyjacielu !!
Warszawa, 6 listopada 2009 r. (dzień pogrzebu) 20 października 2009 r. (dzień śmierci). (MŻ)
