Zosiu, byłaś dla nas nie tylko naszą najstarszą siostrą, ale odkąd pamiętam byłaś dla nas jak druga Mama.
Jako pierwsza z nas poszłaś do pracy i od razu zaczęłaś nam pomagać. Czasy były ciężkie, nic nie można było kupić a dzięki Tobie mogłyśmy mieć wiele rzeczy, bo Ty zawsze o nas pamiętałaś, zawsze coś dla nas odłożyłaś. Przecież mogłabyś dbać tylko o swoją najbliższą rodzinę, ale Ty dbałaś dosłownie o każdego z nas, każdą siostrę, brata, o każdego szwagra i bratową i nasze dzieci.
Wynikały z tego też śmieszne sytuacje. Wszyscy mieliśmy te same lub podobne rzeczy w domach, podobnie byliśmy ubrani.
Pamiętasz jak Kazik zawsze się śmiał, że człowiek budzi się na urlopie na kacu, otwiera oczy i za Chiny nie wie gdzie jest: u Mazurów? w Hruszowicach? na Prośbów a może na Witosa? Wszędzie ten sam żyrandol :)
Albo jak w Dniu Wszystkich Świętych zjeżdżaliśmy się na cmentarzu i wszyscy mężczyźni stali w tych samych oliwkowych płaszczach; wyglądali jak mafiozi ;) Ile śmiechu było…:)
Jak przyjeżdżaliśmy do Jarosławia, to każdą wizytę rozpoczynaliśmy od Ciebie, najpierw od Twojego sklepu, a tam zawsze nas namówiłaś żeby spać u Was na Prośbów. Nie można było Ci odmówić, tak bardzo Ci zależało żebyśmy przyjechali. Zosia, i tak będzie dalej, będąc w Jarosławiu , zawsze przenocuję u Ciebie.
I ta Twoja gościnność… Choćbyśmy przyszli tylko na chwilę, tylko na kawę, to stół zawsze uginał się pełen przygotowanych przez Ciebie dań…
Miśka ze Sławkiem, nasi Sąsiedzi których znasz, powiedzieli, że najbardziej zapamiętają twój dźwięczny śmiech i ten kobiecy wdzięk z jakim wchodziłaś do domu. To prawda...
Dla mnie nigdy nie odeszłaś, jesteś i będziesz. Marysia

Wspomnień w mojej głowie przewija się wiele..
Te pierwsze..dzieciństwo, Wiązownica, Babcia Mazurka i Ciocia Zosia zawsze gdzieś obok obecna, krzątająca się, zarządzająca ;)
Dzięki niej szare lata osiemdziesiąte nabierały koloru: zawsze odkładała dla nas kolorowe sukienki i inne ciuszki, z Węgier przywoziła lalki, zawsze miała coś czym chciała się podzielić.
Jej sklep na Rynku był miejscem spotkań całej rodziny. Zawsze kogoś się tam znajomego spotykało. Gdy przyjeżdżaliśmy do Jarosławia to od razu do sklepu cioci Zosi.
I pozwalała nam dzieciom stać za ladą a to było wtedy jak spełnienie marzeń ! Bo każda/y z nas wtedy marzył/a, żeby kiedyś prowadzić sklep i Ciocia te nasze marzenia spełniała.

Zabrała mnie i Basię na przekucie uszu, dzięki niej miałyśmy swoje pierwsze złote kolczyki ;)
W tamtych czasach taka ciocia to był Skarb…
Gdy byłyśmy starsze i ja spędzałam wakacje w Jarosławiu, cały czas dzwoniła i zapraszała na swoje pyszne pierogi. „Przyjdzie, przyjdźcie na chwilę, zjecie i pójdziecie dalej” I tak robiłyśmy.
Przed każdym prawie rodzinnym weselem spaliśmy na Prośbów i nawet gdy przyjeżdżaliśmy późno w nocy Ona zawsze czekała z ciepłym jedzeniem.
I będę mieć zawsze w pamięci ten dzień przygotowań … „Kasiunia któraś niech mi ułoży włosy”…
I układałyśmy Jej z drugą Kasią włosy, pudrowałyśmy policzki a Ona siedziała sobie spokojnie z zamkniętymi oczami z lekkim uśmiechem… drobniutka śliczna kobietka.
Taką Cię będę pamiętać Ciociu..