BYŁAS SERCA BICIEM ZIMA,WIOSNA ŻYCIEM....

GDYBY MIŁOŚĆ MOGŁA LECZYĆ
A ŁZY WSKRZESZAĆ
ŻYŁABYŚ WŚRÓD NAS....

„Śmierć nie jest kresem naszego istnienia.
Żyjemy w naszych dzieciach i następnych pokoleniach.
Albowiem to dalej my,
a nasze ciała to tylko zwiędłe liście na drzewie życia”
(Albert Einstein)

1 Listopada 2014

Dla tych którzy odeszli w nieznany świat,
płomień na wietrze kołysze wiatr.
Dla nich tyle kwiatów pod cmentarnym murem
i niebo jesienne u góry.
Dla nich ten dzień - pierwszy dzień listopada.
 

Es weht der Wind ein Blatt vom Baum,
von vielen Blättern eines,
dies eine Blatt,
man merkt es kaum,
denn eines ist ja keines.
Doch dieses Blatt allein war ein Teil
von unserem Leben,
drum wird dies eine Blatt allein
uns immer wieder fehlen.

Zgasło światło nastała ciemność
lecz nie nocy słowa zastygły w ciszy
wypaliła się świeca zegar zatrzymał swój bieg
czas dobiegł kresu przeznaczenia
pozostała już tylko ostatnia
droga pożegnanie najbliższych
ból i łzy
orszak żałobny w smutku podąża
na miejsce spoczynku
byłaś pośród nas
od dzisiaj
pozostaniesz w naszych sercach
pamięci i wspomnieniach
wiatr kołysze koronami drzew
wokoło cisza zapomnienia
smutne twarze
odgłos spadającej ziemi
aż dzwoni w uszach
i cisza płynąca z trąbki
Ty pozostajesz tutaj
my wracamy
do szarej codzienności
nie pora dla nas jeszcze
zatrzymujemy obraz i pamięć po tobie

 

Bo ja się uczę największej sztuki życia:
Uśmiechać się zawsze i wszędzie
I bez rozpaczy znosić bóle,
I nie żałować tego co przeszło,
I nie bać się tego co będzie!
Poznałem smak głodu
I bezsennych nocy (to było dawno)
I wiem jak kłuje zimno
Gdy w kłębek chciałbyś skulony,
I wiem co znaczy lać łzy niemocy
W niejeden dzień jasny,
Niejedną noc ciemną
I nauczyłem się popędzać myślami Czas,
co bezlitośnie lubi się dłużyć.
I wiem jak ciężko trzeba walczyć z sobą,
Aby nie upaść i nie dać się znużyć
Nie kończącą zda się drogą.

https://www.youtube.com/watch?v=Nf_Vtbreh8w&feature=youtu.be

Ich kam,
ich weiss nicht woher,
Ich bin,
ich weiss nicht wer,
Ich leb,
ich weiss nicht wie lang,
Ich sterb und weiss nicht wann,
Ich fahr,
ich weiss nicht wohin,
Mich wunderts,
dass ich fröhlich bin.

(Martin von Biberach)

....

"I otrze z ich oczu wszelką łzę,
i śmierci już nie będzie ani żałości,
ani krzyku, ani bólu już nie będzie".

To, co poprzednie, przeminęło.
I Zasiadający na tronie rzekł:

"Oto czynię wszystko nowe"

Mówi też:

"Napisz, ponieważ słowa te są wierne i prawdziwe".
(Księga Objawienia 21:4,5)


"Und er wird abwischen jede Träne ihren Augen,
und der Tod wird nicht noch Leid noch Geschrei,
noch Schmerz mehr sein. "

Die früheren Dinge sind vergangen.
Ich war auf dem Thron saß, sprach:

"Siehe, ich mache alles neu!"

Er sagt auch:

"Schreibe, denn diese Worte sind zuverlässig und wahr."

(Offenbarung 21:4,5)

Wszystko przemija,
wszystko jest w ruchu,
każda godzina jak garstka puchu.
I ty, człowieku,
ciągle się zmieniasz,
rodzisz się,
żyjesz,
potem umierasz.
Gdzie jest sens,
gdzie jest cel,
jaki kres życia?
Boże - Ty to wiesz,
więc mów,
bo pytam,
gdzie jest sens?
Sensem jest miłość,
celem Ty - Panie.
Śmierć to nie nicość,
lecz zmartwychwstanie.
I po to człowiek został stworzony,
żeby przez życie mógł być zbawiony.

Über Schatten

LEBEN....
ist das langsame ausatmen der Vergangenheit.
Das tiefe Einatmen der Gegenwart,
um genügend Luft für die Zukunft zu haben.
LEBEN....
heißt nicht die Erwartung anderer zu erfüllen,
sondern seinem Herzen folgen.
LIEBE....
heißt nehmen und geben.
VERTRAUEN....
ist der Weg zwischen
Liebe und Leben.
GLÜCK....
ist nicht das Ziel,
sondern der Weg.
ZEIT....
sollte man nutzen,
denn sie verfliegt
und kommt nicht mehr zurück.
GEDANKEN....
sind wichtig,
aber manchmal muss man auch handeln.
TRÄUME....
werden Wünsche
Wünsche werden Ziele.
ZIELE....
sind dafür da,
um erreicht zu werden.

Człowiek żyje tak długo,
jak długo trwa pamięć o nim...
Możemy ocalić pamięć o tych którzy odeszli.
Możemy zachować ich w swoich sercach i myślach...
Wieczny odpoczynek racz im dać Panie,
a Światłość Wiekuista,
niechaj im świeci.
Niech odpoczywają w pokoju wiecznym.
Na wieki, wieków.
Amen

Spieszmy się kochać ludzi,
tak szybko odchodzą
zostaną po nich buty i telefon głuchy
tylko to,
co nieważne jak krowa się wlecze
najważniejsze tak prędkie,
że nagle się staje
potem cisza normalna
więc całkiem nieznośna
jak czystość urodzona
najprościej z rozpaczy
kiedy myślimy o kimś zostając bez niego...

Wenn man wieder einmal alte Wege geht,
die man einst mit einem lieben Menschen ging,
ist es,
wie wenn leise Wehmut durch die Bäume weht
und ein jeder Zweig voll Tränen hing.
Wie vergoldet scheint am Weg ein jeder Stein,
stummen Blicks,
wie alte Freunde,
grüßt man sie.
Fremde Menschen kommen,
und man neigt den Kopf zum Schein.
Ganz von fern klingt eine längst verstummte Melodie.
Eine graue Mauer schaut mit faltigem Gesicht
nachdenklich durch dunkles Efeugrün,
und es ist,
als ob sie traumversonnen spricht:

"Alte Wege soll man nie alleine ziehn."

ZA OKNEM NOC,
PATRZĘ W GRANATOWE MILCZENIE NIEBA
I SZUKAM KOLEJNEJ NOWEJ GWIAZDY
NA FIRMAMENCIE NIEBIESKIM.
NIE PŁACZĘ ,
CHOĆ ŁZA SPŁYWA PO POLICZKU,
NIE MÓWIĘ CHOĆ KRZYCZY CAŁE CIAŁO.
TYLKO MILCZENIE I CISZA
JEST NA MIEJSCU
BO KAŻDE PYTANIE JEST ZBYT BOLESNE
A ODPOWIEDZ Z POKORĄ
NIE CHCĄ JAKOŚ NADEJŚĆ.
ŚWIAT SIĘ ZATRZYMAŁ.
TO ZATRZYMANIE JEST MOJĄ
MODLITWĄ.
PROŚBĄ NIE O ZROZUMIENIE
ALE O POGODZENIE SIĘ Z BIEGIEM ŻYCIA...
BO ŻYCIE PŁYNIE,
OTWIERAM OCZY I PATRZĘ
W GWIAZDY,
KTÓRE CIĄGLE SĄ
ALE JUŻ GDZIE INDZIEJ.
TAK I JA
CHOĆ JESZCZE Z PRZERAŻENIEM WBITY W ZIEMIĘ,
MAM IŚĆ...
POMOŻE MI CZAS...
WIĘC CZEKAM
NA CZAS,
KTÓRY KOI,
LECZY I JEST NAJLEPSZYM PRZYJACIELEM CZŁOWIEKA...
NA CZAS ,
KTÓRY UMIE POZSZYWAĆ NAWET NAJWIĘKSZE RANY
I POZWALA ŻYĆ,
KTÓRY KAŻE MI DALEJ ŻYĆ,
BO JESZCZE NIE MA DLA MNIE MIEJSCA NA GRANATOWYM NIEBIE....

Daj nam łaskę,
przebaczenie,
duszom zmarłym odpuszczenie.
Dusze wiernych zmarłych
przez miłosierdzie Boże
niech odpoczywają w pokoju wiecznym.