Żegnamy dziś kpt. Edwarda Duchińskiego ps. „Leliwa”, żołnierza Armii Krajowej. W imieniu Środowiska „Grupy Kampinos” Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej pragnę złożyć kondolencje rodzinie. Kpt. Duchiński wstąpił do konspiracji już w 1940 roku. W Grodzisku Mazowieckim gdzie mieszkał złożył przysięgę i został żołnierzem Związku Walki Zbrojnej. Wykonywał zadania dywersyjne oraz dostarczał materiały i meldunki. Kiedy wybuchło Powstanie Warszawskie kpt. Duchiński przybył do Warszawy, skąd trafił do Puszczy Kampinowskiej. Tam już w Grupie Kampinos Armii Krajowej, zajmował się transportem broni, przyjmował zrzuty alianckie, a także brał udział w akcjach bojowych. 15 Sierpnia wyruszył wraz z oddziałem do Warszawy by wziąć udział w ataku na Dworzec Gdański. Do końca powstania walczył na Żoliborzu w zgrupowaniu Żaglowiec. Po kapitulacji wywieziony do obozu jenieckiego w Magdeburgu. Człowiek, który swoim życiem dał świadectwo, że wolność nie jest dana raz na zawsze, że trzeba o nią walczyć... Był z tego pokolenia, które gotowe było rzucić na stos swój życia los. Pamiętam go, jako człowieka skromnego, ale dystyngowanego i eleganckiego, człowieka, który swoją postawą wzbudzał szacunek, było w nim coś szlachetnego, coś charakterystycznego dla tamtego pokolenia – prawdziwych żołnierzy Armii Krajowej – bohaterów. Dziś czas nieubłaganie robi swoje... W tym miesiącu pożegnaliśmy już dwóch żołnierzy Grupy Kampinos; odchodzą na wieczną wartę... Chyba tam w niebie formują jakiś oddział... Na nas przechodzi obowiązek by przekazać pamięć przyszłym pokoleniom. „Zanim ostatni pójdzie z Was, w niebieskiej partyzantce służyć, Wszyscy staniemy jeszcze raz, może historia się powtórzy...” Jak wielki był to człowiek świadczą jego słowa, zapytany jak ocenia Powstanie Warszawskie odpowiedział: „Jakby było drugie, to poszedłbym, nie zastanawiałbym się. W każdym powstaniu Duchiński brał udział: i w listopadowym, i w styczniowym. Ja to samo.” Cześć jego pamięci! Marcin Biegas Prezes Środowiska Grupa Kampinos ŚZŻAK