Filip Alfred Kamiński

Filipku Dziś pieśnią żałobną z Tobą się żegnamy Przyjmij dar smutny, który Ci składamy Trochę na grób Twój porzuconej gliny Od twych przyjaciół, sąsiadów, rodziny. Powracasz w ziemię, co Matką twą była Teraz Cię strawi, niedawno żywiła Tak droga każda, którą nas świat wodzi, Na ten ubity gościniec wywodzi. Niedługo Kochany, z Tobą się ujrzymy Już tam doszedłeś, my jeszcze kroczymy Trzeba Ci było odpocząć po biegu Ty wstaniesz, boś tu tylko na noclegu. Boże, ten zmarły w domu Twym przebywał U stołu Twego jadał, Ciebie wzywał Na Twej litości polegał bezpieczny Daj duszy Jego odpoczynek wieczny.

Najdroższy Filipku... Bóg w cieniu Swych skrzydeł zachowa Cię wiecznie, pod Jego pióry ulężesz bezpiecznie. Aniołom Swoim każe Cię pilnować, gdziekolwiek stąpisz, którzy Cię piastować na rękach będą... Iwonko, Krzysiu i Kacperku, nie znajdujemy słów, żeby wyrazić to, co czujemy...

"Wiara i nadzieja nie pozwalają płakać na pogrzebach. Widzą w każdym umarłym żywą nieśmiertelną duszę, której umarło ciało. Mówią o Bogu, do którego wracamy. Wiara i nadzieja trzymają się mocno, ale miłość czasem płacze. A to, co w ludzkiej miłości jest odruchowe, najprostsze ,najserdeczniejsze, bezpośrednie - jest prawdziwe, nasze, bliskie. Miłość w czasie pogrzebu płacze, miłość ma oczy spuchnięte" Iwonko, Krzysiu, Kacprze - całym sercem łaczę się z Wami w bólu i modlitwie.