Paulina Sosnowska

Wszystko na świecie ma swe przeznaczenie,
Lecz jedno pozostaje na zawsze... wspomnienie.

Paulinka [*]

"Śmierć nie jest końcem wszystkiego. Przeszłam tylko do sąsiedniego pokoju... Nadal jestem sobą... I dla siebie jesteśmy tym samym, czym byliśmy przedtem. Zatem nazywaj mnie wciąż moim imieniem, mów do mnie, jak zawsze... Nie zmieniaj tonu głosu, nie rób poważnej i smutnej miny. Śmiej się, tak jak dawniej robiliśmy to razem... Uśmiechaj się, myśl o mnie, módl się za mnie... Niech moje imię będzie wciąż wymawiane, ale tak, jak było zawsze - zwyczajnie i bez oznak zmieszania. Życie przecież oznacza to samo, co przedtem, jest tym samym, czym zawsze było... Żadna nić nie została przerwana... Dlaczego więc miałabym być nieobecna w Twoich myślach tylko dlatego, że nie możesz mnie zobaczyć? Czekam na ciebie bardzo blisko... Tuż-tuż... Po drugiej stronie drogi.

Muszę Ciebie odwiedzić...Jest mi to tak bardzo potrzebne. Latem byłam nad morzem (w Łebie) i bardzo często o Tobie myślałam. Sądzę, iż kroczyłam tymi samymi ścieżkami, którymi Ty kroczyłaś jeszcze kilkanaście miesięcy temu...W piękny letni wieczór kupiłam lampion szczęścia...Dużo osób puszczając lampion w niebieskie przestworza pewnie życzyło sobie miłości, pieniędzy etc. Ja pomyślałam o Tobie i Kornelii. Mam nadzieję, że odnalazłaś się tammmmmm i jesteś szczęśliwa.

Zaglądam do Ciebie codziennie. Jest mi tak strasznie przykro :(((. Stałaś się dla mnie jak siostra. Jesteś moim Dobrym Duszkiem, który towarzyszy mi w mojej codzienności. Paulino, pomóż mi proszę w ciężkich chwilach mojego życia (właśnie taka niestety nadeszła)...daj mi chociaż jakiś znak... maleńki znak w moich snach. Często mnie w nich odwiedzasz. Bądź moim drogowskazem... Dziękuję kasia s.

zaglądam tu często do Ciebie Aniołku i zawsze odczuwam wielki smutek, nie mogę zrozumieć ....dlaczego ??? Aniołku śnij swój piekny sen (*)

ostatnio czesto tu zagladam.. tyle tu ciepła, jakos na sercu lżej..

We wrzesniu zmarła moja siostra, zachorowała na raka. walczyła pół roku, dzielnie.. miała 24 lata. doskonale wiem, co czujesz, co czuje Twoja rodzina. obie piekne mlode kobiety.. moze sa teraz razem. pozdrawiam cieplo.

To strasznie smutne, jednak taka była wola Boża, choć to żadne pocieszenie. Ona już nie musiała Bogu udowadniać, że zasługuje na Niebo, na życie wieczne. Bóg powołał Ją do siebie by mieć przy sobie pięknego Anioła. Nie znałam Jej, jednak jak wielu ludzi pokochałam przez te wzruszające filmy, codziennie myślę o Pauli i modlę się za Nią. Kiedyś wszyscy się spotkamy! Serdecznie współczuję. Słowa tego nie są wstanie wyrazić.

Jest mi niezmiernie żal tak wspaniałej pięknej młodej utalentowanej wyjątkowej uczuciowej rodzinnej i niezwykle dobrej dziewczyny jaką była Paulinka. Żadne słowa nie opiszą bólu rodziny, bólu przyjaciół... ja też czuję ból. Moje kondolencje.