Kawa z Tobą najlepsza! A urodzinowa zawsze wyjątkowa!
Rytualne niemal zaparzanie, później smakowanie i rozprawianie o rzeczach ważnych i błahych :)


Elżbieta & Kasia & Krzysztof

„Za wcześnie wyciszyłeś drogę
odejściem.
Nie zdążyłeś nawet noża wyjąć z chleba,
okna otworzyć, jak lasy otwierałeś,
i już cisza zrujnowanego domu.
Nie przemierzymy kamiennych odległości -
tam orły i sępy są ledwie pięknością.
Nie słyszysz wołania
więc podnoszę głowę
Twoim gestem
i milczę Twoją twarzą”

23 czerwca 2015 

Jak się nazywa - to nienazwane
jak się nazywa to - co zabolało
ten smutek co nie łączy a rozdziela
ta przyjaźń lub inaczej miłość niemożliwa
to co biegło naprzeciw a było rozstaniem
to wciąż najważniejsze co przychodzi mimo
ta przykrość byle jaka jak chłodny skurcz w piersi
ta straszna pustka co graniczy z Bogiem

to - że jeśli nie wiesz dokąd iść
sama cię droga poprowadzi

A nadzieja znów wstąpi w nas,

Nieobecnych pojawią się cienie.

Uwierzymy kolejny raz, W jeszcze jedno Boże Narodzenie.

I choć przygasł Świąteczny gwar,

Bo zabrakło znów czyjegoś głosu.

Przyjdź tu do nas i z nami trwaj,

Wbrew tak zwanej ironii losu.

Daj nam wiarę, że to ma sens,

Że nie trzeba żałować przyjaciół.

Że gdziekolwiek są dobrze im jest,

Bo są z nami choć w innej postaci.

I przekonaj, że tak ma być,

Że po głosach tych wciąż drży powietrze,

Że odeszli po to by żyć.

I tym razem będą żyć wiecznie.

Przyjdź na świat,

By wyrównać rachunki strat.

Żeby zająć wśród nas,

Puste miejsce przy stole.

Jeszcze raz pozwól cieszyć się dzieckiem w nas,

I zapomnieć że są puste miejsca przy stole.