Justynka Cuber

I tylko serce tak boli wciąż
I trudno żyć bez powietrza......
Już nie potrzebne złudzenia .
Bo brak Ciebie

✿ MOJE WSPOMNIENIE I MOJA MODLITWA ✿

I nad­szedł czas, na­deszła godzi­na Zeb­rała się cała je­go rodzi­na Choć wszys­cy wie­dzieli, to nikt nie wie­rzył Chłopiec nies­te­ty te­go nie przeżył Więc ciało je­go w trum­nie umie­szczą Choć ludzie płaczą, choć ludzie wrzeszczą Bla­de li­ca, twarz tak młoda Życia cała w nim uro­da Śmierć jed­nak in­ne pla­ny miała We włas­nych ra­mionach go utu­lała Jak mat­ka dziec­ko po włosach gładziła Jak mat­ka, która dziec­ko za­biła Zeb­ra­ni wokół gro­bu przyszłego Pat­rzy­li wszys­cy na zmarłego Spo­koju szu­kali na je­go twarzy Spo­koju, który wszys­tkim się marzy Wie­rzyć, by chcieli, że nadzieja is­tnieje Że i ich twarz w spo­koju kiedyś stężeje Lecz bar­dziej bru­tal­na praw­da była Twarz je­go nic nie wy­raziła W niemym bez­ruchu, śnie już wie­cznym Tak bez­pie­cznym, niebez­pie­cznym I choć w głąb ziemi nikt nie chciał pat­rzeć Bo ta­kiego wspom­nienia nie da się zat­rzeć To wszys­cy wie­dzieli lecz nikt nie wie­rzył Że chłopiec nies­te­ty te­go nie przeżył A je­go ciało w trum­nie umie­szczą Choć ludzie płaczą, choć ludzie wrzeszczą.     )     (,)    _'!/'_      .(""""").     ♥"*†*♥
___JUSTYNKO___....PRZEZNACZENIE ODEBRAŁO CIĘ MOIM UCZUCIOM ALE NIGDY NIE ODBIERZE CIĘ MOJEJ PAMIĘCI I MOJEMU SERCU.

✽ ✽ ✽ ✽ ✽ ✽ ✽ ✽ ✽ ✽ ✽ ✽ ✽ ✽ - Na równi z żebrakiem są moje marzenia On prosi o wsparcie, Ja o wspomnienia... Bo tylko one mi pozostały pragnę pamiętam Mój Aniele ... Bo chcę pamiętać wszystko i wszędzie Bo przecież byłeś,jesteś i będziesz... ✽ ✽ ✽ ✽ ✽ ✽ ✽ ✽ ✽ ✽ ✽ ✽ ✽ ✽

Pada łza

Samotna, jedyna

Po policzku spływając

Bruzdy ślad smutny zostawia

Tęsknoty, wspomnień i żalu

Śmierć przydarza się każdemu, nieodwracalnie. Wpisana w życie z pierwszym oddechem, dopada nas bezlitośnie. Przyczyny są różne. I wtedy wszystko znika, codzienne kłopoty, nabrzmiałe emocje. Pozostają żywi, rozpaczliwie bezsilni, i płacz najprawdziwszy.

❤ Tak w każdym miejscu i o każdej dobie,
Gdziem z Tobą płakał, gdziem się z Tobą bawił,
Wszędzie i zawsze będę ja przy Tobie,
Bom wszędzie cząstkę mej duszy zostawił.❤

- / Adam Mickiewicz /

Kiedy tęsknota rozdziera serce, kiedy brak sił by iść dalej przez życie, by nadążyć za biegnącą na oślep codziennością, zamykam powieki, biorę głęboki oddech oczyszczający płuca i myśli, zamykam je z nadzieją że w głębi duszy ujrzę Cię córeczko, zamykam powieki i jesteś kochany Aniele… Niestety coraz częściej wspomnienie i wyobrażenie przestają mi wystarczać, kiedy próbuję wziąć głęboki oddech, zamiast poczuć rześką bryzę łaskoczącą mile moje myśli, czuję pustkę ziejącą z dna płuc, ogarnia mnie panika, rozglądam się nerwowo, łapczywie próbuję zaczerpnąć powietrza…. Oczy szeroko otwarte, , martwe spojrzenie, wilgoć, napływają gorące, piekące łzy, spływają po szklanych źrenicach, żłobią bruzdy na wyschniętych policzkach, spływają już wartką rzeką po dekolcie… I ten wydobywający się z samego wnętrza krzyk, głośny zawodzący krzyk, cierpienie próbuję wydostać się na zewnątrz, lecz ginie w odgłosach codzienności, staje się cichutki jak szelest liścia tańczącego przy akompaniamencie letniego wietrzyka, staje się bezgłośny przy miarowym tykaniu ściennego zegara…. A dłonie, gdzie schować dłonie, podrygujące nerwowo, jak opanować pragnienie dotyku, jak zabronić im błądzić po omacku w nadziei że odnajdą ciepło Twego ciała dziecino… Jak poluźnić potężny uścisk bólu, jak wyślizgnąć moją wymęczoną już postać z tego paraliżującego uścisku, jak zminimalizować odczuwanie, jak uśmiercić zakończenia nerwowe…. Bezsenność wróciła, nadchodzi, chowam ciężką głowę pod kołdrą, to na nic i tak słyszę jej kroki, są coraz głośniejsze, przedzierając się przez ciemność potęgują odczuwanie bólu… głowa mi pęka od natłoku myśli, natłoku słów świdrujących mój zmęczony umysł, słów których nie było mi dane wypowiedzieć… I ten uśmiech, o który mam do siebie żal, ostatnio za bardzo się tu panoszył, muszę go zmyć razem z wieczornym makijażem, kąciki ust powinny spadać pod naporem żalu i smutku, starałam się je podnosić na siłę, wbrew sobie, co okupiłam potwornymi wyrzutami sumienia, maska to przecież nie był mój uśmiech to maska… Rozsypuję się, kawałek po kawałku, dławi mnie strach, ile jeszcze jestem w stanie udźwignąć córeczko…
⋱⋱☀⋰⋰
¯¯¯⋱⋱☀⋰⋰
_____⋱⋱☀⋰⋰
¯¯¯¯¯¯¯¯⋱⋱☀JUSTYNKO,PRZYTULAM TWOJA DUSZYCZKĘ ANIOŁA

`
Nie śmierć rozdziela ludzi,
lecz brak miłości.
`
………… Jim Morrison

W daleką podróż zabrał Cię Bóg,
Jedną, jedyną nadzieję nam dając,
Że kiedyś przekroczą też niebios próg,
Ci, którzy tutaj w bólu zostają.