Justynka Cuber

Tam, gdzie jest nasza niemoc, tam też jest siła.

Otulam Cię pamięcią i modlitwą.

• «•*•»▬▬ «♥ ….▒____________▒ _▒▒▒__________▒▒ ▒▒░▒________▒░▒ ▒▒░▒▒_____▒▒░▒ ▒▒░░▒____▒▒░ ▒ ▒░░░▒___▒▒░░▒ ▒░░░▒__▒▒░░▒ ▒░░ ▒__▒░▒▒░▒ ▒▒░▒__▒▒▒░▒▒ _▒░░░░░░░░▒▒ __▒▒░░░░░░░▒▒ __▒▒░░░░░░░ ▒ __▒░(◒░░░░░(◒ ▒▒▒▒ _▒░░░░░░░░░ ▒░░░░▒ _▒░░░░;░░░;░░▒░░░░░▒ _▒▒░░░;█ █;░▒▒░░░░░░▒ ▒░▒▒░░”"█”░▒▒░░░░░░░▒_▒ ▒░░░▒░░░░▒░░░░▒░░░▒ ▒░ ▒▒░░░▒▒▒▒░░░░▒░░░▒▒░▒ ▒▒░░░░░░░▒░▒▒░░░░░▒░▒ _▒▒░▒▒░░▒░ ▒░░░░░▒░▒ __▒▒░░▒░░▒░░▒░░░░░▒▒ __▒▒░▒▒░▒░░░ ▒░▒▒░░▒ ¸.•´¨✿ Wielkanoc się zbliża wielkimi krokami. .. ¸.•´¨✿ ♥» ▬▬ «•*•» ▬▬▬ «•*•»▬▬ «♥«•*•»▬▬ «♥ «•*•» WESOŁYCH ŚWIĄT W NIEBIE «•*•» ♥» ▬▬ «•*•» ▬▬▬ «•*•»▬▬ «♥«•*•»▬▬ «♥ Bliskim Niech Zmartwychwstały Pan Jezus Napełni serca miłością i pokojem Niech przemieni smutek w radość. Każdy płacz i zmartwienie w szczęście i nadzieję. Z całego serca! Grażyna

*** „lubię tęsknić wspinać się po poręczy dźwięku i koloru w usta otwarte chwytać zapach zmarznięty lubię moją samotność zawieszoną wyżej niż most rękoma obejmujący niebo ...” Dłoniom naszym daleko do nieba...ale sercu blisko.... Zostawiam swoją wierną pamięć...

"Tęsknota, słowo zużyte,
Otwarło mi swoją dal...
Jak różne są rzeczy ukryte
W króciutkim wyrazie: żal."
Z ogromnym żalem zapalam światełko pamięci…
(**)
To nie tak powinno być…

…nie wierzę, że za horyzontem
koniec dnia
tam słońce skrywa
rozognioną twarz
ociera pot z czoła, gdy sił już brak
tam inny kolor nieba
inny świat…

Kwietniowe światełko niech Ci płonie [*]

„Kochać i tracić, pragnąc i żałować, Padać boleśnie i znów się podnosić, Krzyczeć tęsknocie "precz!" i błagać "prowadź!" Oto jest życie: nic, a jakże dosyć... Niedzielne światełko pamięci niech Ci płonie…

•
__ `•.,(¯`•♥•´¯)_
_____ `•.,(¯`•♥•´¯)
_________•*¸♥¸.•*´
.

„Wokół nas wciąż krąży,
od chwili narodzin
i czy chcesz, czy nie chcesz,
musisz się pogodzić,
że czeka Cię gdzieś
i miłość i śmierć.”
Pamiętam…

Z nadzieją, że za progiem śmierci jest jeszcze Coś, co stanowi dopełnienie historii człowieka zostawiam swoją pamięć...

Błękit i kamień ”Cóż się dziwić błękitowi, cóż się dziwić kamieniowi, Myśmy wszyscy sobie bliscy, myśmy wszyscy jednakowi. Nasze oczy wypłakane nie zagoją się miłością, Kamień leży na nizinach, błękit szumi wysokościom, Wzrok ku górze błękitnieje, kamień w dole kamienieje - Oto ciemne nasze pieśni, oto wierne nasze dzieje. Dziś mija dziesięć lat od założenia epitafium ku pamięci Mojego Syna Konrada. Dziękuję za wierne trwanie...za modlitwę...za piękne wpisy...za tysiące światełek... Dziękuję za pamięć i ciepłe słowa... Myśmy wszyscy sobie bliscy... Nasze losy takie same... Pozdrawiam sercem Grażyna z rodziną