Daniel Litwiniuk

Brak słów dziewczyny, po prostu brak słów... Człowiek - podobno istota rozumna - potrafi jednak być największym bydlakiem i bestią na tej planecie... Kocham Cię Danielku i wszystkie te maluszki, które przez takie bestie musiały odejść przedwcześnie. Do zobaczenia...

No właśnie,myślę i myślę i nie mogę pojąć.Skąd w "ludziach"(bo trudno ich tak nazwać)biorą się takie pomysły.Zmuszanie do jedzenia soli,oddawanie moczu na dziecko,palenie noworodków żywcem w piecu,albo ugotowanie i przepuszczenie noworodka przez maszynkę do mielenia mięsa.HORROR.

Stałam dzis godzinę w kosciele. Jakos tak stapałam z nogi na nogę, moze dzis poprostu ciężej mi sie stało. Pomyślalam o Kacperku. Podobno kazali Mu stać po 8 godzin w kącie a on (nie wiem jak go nazwac...) oddawał co jakis czas na Niego mocz... Wydaje mi się, że po takich informacjach czas powinien się zatrzymać a cały swiat powinien zapłakać... Czasem chciałam przezyc to samo co te wszystkie dzieci, zeby poczuc całą sobą koszmar który przezywali, przeżywają... KOCHAM CIE DANIELKU. Praktycznie - jestes przy mnie juz w każdej chwili mojego zycia, aż do jego konca. Czy kiedys Cie spotkam? To marzenie mojego życia.

Szczerze mówiąc też o tym myślałam. Mam je w telefonie, muszę tylko przerzucić na komputer. Wyślę może administratorce strony, tak będzie chyba sensowniej, niż wysyłać na prywatne maile. Postaram się jak najszybciej. Zdjęcia są w Wielkiego Piątku i z samej Wielkanocy.

Magda a może mogłabyś dodać zdjęcia na tej stronie, pragnęłabym zobaczyć. Dziękuję.

Jak mi ciężko, jak mi źle zawsze szukam w Tobie Synku oparcia, zwracam się do Ciebie i zawsze pomaga. Miałam wspaniałe święta, ale myślami zawsze byłeś przy mnie.

Jesli to własnie ludzie nazywają łaską Bożą to na mnie ta łaska spłynęła w czerwcu ubiegłego roku. Od tej pory jestem juz kims zupełnie innym i nie wróci juz nigdy osoba sprzed konca czerwca...

Własnie....Danielka działanie na ludzi jest niewyobrażalnie niewytłumaczalne... To nie jest "kolejne" skrzywdzone dziecko. On jest przesłaniem... Po żadnej innej tragedii nie miałam odczuć jak po tej historii. Nie jadłam, prawie nie spałam, wylałam morze łez, w moim wnętrzu zamieszkało na zawsze dzikie zwierze, które oddzywa się po każdym wspomnieniu o Danielu i od nowa wyżera mi flaki. Nigdy wczesniej nie przeniosłam się aż tak w czasie a gdy czytałam o Jego męce byłam poprostu Nim. Nie byłam kims stojącym obok, byłam NIM. Byłam bita leżąc na podłodze, byłam Nim siedzącym na łózku, byłam Nim w łózeczku gdy konał. Byłam Nim gdy wymiotował w łazience, gdy stał przy oknie... I po żadnej innej historii nie miałam ochoty umrzeć...

Niech Jan Paweł drugi razem z tobą Aniolku będzie błogosławiony. Jesteś tak samo święty, choć przez kościół niekanonizowany. Trzeba modlić się do ciebie a nie za ciebie. Twoje działanie na ludzi jest niezwykle i znaczynię wykracza poza zwykle współczucie dla zamordowanego dziecka.

Szczerze powiedziawszy, to gdyby pani R.K była rodzoną matką Danielka, sprawa nie nabrałaby takiego rozgłosu, a już na pewno nie byłoby tej skali społecznego potępienia. "Cóż, wyrodna matka, ale różne rzeczy się na świecie zdarzają" - taka byłaby zapewne reakcja większości ludzi i taka była w roku 1996, kiedy to mieszkająca na wsi między Łodzią o Sieradzem 27 - letnia wówczas Lidia K. zakatowała bliżej nieznanym co prawda narzędziem swoją 7-letnią córkę Anię. Pikanterii tej sprawy dodaje fakt, że była ona w 9-miesiącu ciąży bliźniaczej i już w areszcie urodziła chłopca i dziewczynkę. Jednak fali tak dużego potępienia społecznego nie było nawet w części, choć jeśli ktoś z szanownego audytorium sprawę tę pamięta z mediów, a tym bardziej coś na jej temat więcej wie, proszony jest o zabranie głosu na forum.