Kinga Chrul

"Smutna rzeczywistość, codzienność, która doskwiera...zostaje tylko sen, o lepszym świecie, gdzie spełniają się marzenia. Życia zabraknie na rozmyślanie, o ludziach którzy byli i odeszli, o niespełnionych wizjach świata, o straconym optymizmie. Wszystko się rozmywa, pozostaje za mgłą, tylko smutek w oczach, tylko zawiedzione nadzieje, chociaż nadzieja jest tym co pozostaje, kiedy wszystko sens straciło to tylko ona światło nam daje..."

Śpieszmy się kochać ludzi, tak szybko odchodzą. J. Twardowski

„Proszę pamiętaj o mnie Pamiętaj o mnie zawsze Pamiętaj nawet wtedy Kiedy się wszystko zatrze Pamiętaj w dzień powszedni Pamiętaj i w niedzielę Pamiętaj - to tak mało A jednak - bardzo wiele..”. Pamięć to tak niewiele co chciałoby się ofiarować Naszym Bliskim..., a jednak to wszystko co możemy Im obiecać, kiedy dostąpią bram Nieba… Pamiętam (*)

„Do kogo usta otworzyć by chciał wysłuchać skarg Do kogo usta otworzyć by móc wyjawić żal. Kogo mam winić za życie z którym zaigrał los Kogo mam winić za życie cierpienia pełen trzos. Dla kogo me serce bije tęsknoty znając smak Dla kogo me serce bije z życiem wciąż walcząc tak…”

„Czas nie usunie wspomnień ogniem płynących ... Czas je wypali ostrzej I kiedy kurz niepamięci pokryje zapomnieniem wszystkie dawne szczegóły Ty ponad nie wystawać będziesz jak góry ....” Moja pamięć i modlitwa na dziś (*)

„Gdyby niebo miało dłonie, Które zabrałyby nas w błękit Gdyby na ziemi można było Schować gdzieś żale i udręki Gdyby tęsknota miała skrzydła I odfruwała z lękiem ptaka Gdyby, ach gdyby można było Z żalu już nigdy nie zapłakać...” Pozostawiam swoją pamięć i modlitwę (*)

Czasami brakuje mi twoich wizyt!!!!!(myślę o TOBIE )

Nic tak nie boli jak śmierć spełnionego marzenia- Wy nasze dzieci ,odchodzicie a nam pozostaną marzenia,że gdzieś tam,będziemy razem szczęśliwi, kochamy Was nasze Aniołki.

„Czasem zrozumieć to wszystko jest tak trudno I ciężko sobie wmówić, że życie jest próbą Że ktoś ułożył ten plan precyzyjnie Kiedy odchodzą szybko Ci, którzy żyli tak niewinnie… Co prawda wspomnień nikt nie może nam odebrać ale i tak boli, że nie możecie być tu i teraz…” Światełko i modlitwa na znak mojej nieustającej pamięci (*)

Nie mówcie tym, którzy stracili ukochanych, że czas zagoi rany, nie mówcie, że oni już nie cierpią, najlepiej nie mówcie nic... Czas tych ran nie leczy. Pozostają, bo śmierć ukochanych jest też trochę śmiercią nas samych... coś w nas umiera, żyjemy, ale nic nie jest tak jak było przedtem, już nie jesteśmy tacy sami.