Daniel Litwiniuk

Pani Łucji. Znam historię osób które na grób pojechały. Jednak tam się wybrałem. Tylko nie rozumiem z tym psychiatra. Ze ktoś coś przeżywa i to pisze to jest źle. Raczej chyba nie. Pozdrawiam

Poprzedni wpis - Panie Robercie - ma Pan odpowiedź na swoje pytania.

wyrazy współczucia dla tych, co to powinni do psychiatry się udać, a nie głupoty tu pisać. pomódlcie się za tego chłopczyka, bo wam rozumu już nie przybędzie.

Panie Robercie,zakupiłam kiedyś białe margaritki - Panie kwiaciarki dostarczyły je na grób - zdjęcie w galerii tej strony, chciałam wysyłać cyklicznie, ale były problemy, niektóre osoby z naszej najstarszej grupy wybrały się osobiście na cmentarz, na grób Danielka i wezwano Policję, były problemy. Było ciężko, administratoraka strony też doświadczyła problemów, my nie zapomnieliśmy o NIm. Do dnia dzisiejszego w portfelu noszę jego z zdjęcie, rzadko tu jestem, bo trudno przyznać się do niemocy, ale z drugiej strony jest to mój osobisty nie załatwiony trudny temat.

Mileno, skads to wszystko znam.Ta historia odbiera radosc zycia ,zaprowadza nas w czarna otchlan.Tez chcialabym uratowac Daniela,marze o tym czesto, ze 18 lutego jestem pod blokiem na Mickiewicza 20,czekam tam na Danielka i nie pozwalam mu wejsc ze spaceru z psem do domu,zabieram Go stamtad na zawsze...........Ratuje Go, a potem jest tylko Zycie: usmiech, dziecieca beztroska,przytulanie,radosna zabawa,milosc....

DanieLku jak ja cierpię odkąd poznałam twoja historie...Nic mnie nie cieszy albo na chwilkę czuje radość a zaraz myślę o Tobie i jest ten ból w sercu.Ja juz nie mogę...czasami boje się ze oszaleje z tego smutku.Mam dziecko i wstaje z łóżka, tylko dla niego a tak to nie wiem co by było.Taka byłam szczęśliwa wcześniej a ta historia mnie zabila w środku.Kloce się z mezem i robie mu awantury a potem mysle co on winny...Daniel!ja tak Cię kocham!ze wydaje mi się ze Ty musisz by c tam gdzieś bo nie wyobrażam sobie ze to wszystko mogłoby być tak straszne!Kiedyś marzyłam o pięknym wielkim domu, wakacjach wymarzonych z rodzina a dzisiaj zamykam oczy i marze ze mam Cię na kolanach...nic Ci nie jest...Całuje Cię i przytulam i jesteśmy razem.Zyje z nadzieją ze tak będzie mój kochany sliczny i cudowny chlopczyku.Nie chciałabym się urodzić drugi raz w tak strasznym świecie gdzie wsrod ludzi sa takie potwory jak twój kat.To się w głowie nie mieści ze mozna byc takim diabłem a teraz żyć i mieć status człowieka i korzystać z jego przywilejów a nie odejść z tego świata odrazu jak najgorszy zwyrodnialec...

Historię tą poznała w 2013 roku w czerwcu, wtedy mój synek miał 2 latka, dzisiaj ma niespełna 6... czas ucieka, ran nie leczy...pamiętam...

Ej,świat nie jest taki zły.Też mam chwile zwątpienia,ale nie jest zle.

Czesc Danielku zimno tam u Ciebie w Hajnowce, ale nie o to mi chodzi. Ciekaw jestem czy dobrze Ci tam gdzie jestes i czy naprawde tam jestes. Bo patrzac na ten nasz swiat mozna oszalec. Tylko tyle kocham Cie.

Również panu dziękuję,panie Robercie za poświęcenie i odwiedziny grobu Naszego Danielka.Doskonale pana rozumiem,ten cmentarz musi być przeraźliwie smutny bo tam jest przecież pochowany nasz chłopczyk,nasze zakatowane dziecko.Może ludzie przechodzą obok,mijają ten grób i nie znają tej makabrycznej historii bo to przeciez 35 lat temu.Ja wiem,że jest w tym jakiś cel,że poznałam Danielka,a może to On nas wybrał,ludzi wrażliwych abyśmy płakali za Niego bo On nie mógł.